Warm welkom op The Ranch

‘The Ranch’ is een RV-park van de Escapeecamperclub. Zijn we lid. ‘The Ranch’ ligt midden in een enorme ‘cattleranch’ in het zuidoosten van New Mexico. Waar het vee van leeft is ons een raadsel, want de velden ogen ongelooflijk kaal, maar we zijn hier vooral omdat we de hele ochtend in de bibliotheek van Carlsbad hebben zitten internetten en daarna niet teveel kilometers meer wilden maken. Het blijkt een heel verrassende keus…

Beeld van Glenna Goodacre voor de bib
in Carlsbad

We slaan op de US 285 ten noorden van Carlsbad rechtsaf een countyroad in en een mijl verder rammelen we over een veerooster het terrein van ‘The Ranch’ op. Nog voor we zelf kunnen uitstappen is de dienstdoende vrijwilligster al naar een grote koperen klok voor het kantoor gelopen: een slow donkergekleurde ding…dong galmt over het park. Dat geluid voelt lekker welkom (Je kunt blijkbaar het geluid van kerkklokken missen, schiet het door me heen…) en heeft ook nog een tweede functie: in no time verschijnen er drie andere vrijwilligers die samen een welwillend ontvangstcomité vormen. We babbelen wat over onze reis en hun uitstekende park, en beloven zeker om vier uur in het clubhuis te zijn. Daar verzamelen alle bewoners eind van de middag om elkaar even te zien en nieuws uit te wisselen.

Uitzicht als je achter de camper zit

Tegen vieren spelden we de ‘I am a guest-badgets’ met ingevulde namen op onze shirts en wandelen  naar het clubhuis. De ceremoniemeester ‘on duty’ heeft al gehoord dat er gasten zijn en heet ons speciaal welkom. Of we gelijk even naar voren willen komen en ons verhaal vertellen? Tuurlijk.

Ik begin in Amsterdam en vertel dat we aan een van de kleine grachten wonen. “Oh…beautifull!” Bijna de helft van de zaal is blijkbaar ooit in Amsterdam geweest! Clemens neemt het over vanaf de Everglades in Florida. Aan het slot trekt hij me tegen zich aan: “If you can travel that time in such a small rig, you must still be in love!” Gelach alom!

De vrouw die een paar huishoudelijke zaken moet bespreken richt zich eerst tot ons. “Leuk dat jullie hier zijn. Welkom! Jullie zeiden dat je veel van elkaar moet houden om lang samen op reis te zijn. Dat doet me denken aan de workshop die mijn man en ik volgden voordat wij met de camper op stap gingen. De trainer zei: ‘Natuurlijk moet je van elkaar houden, maar het is ook belangrijk dat je elkaar graag mag en vooral dat je elkaar kunt verdrágen. Want hoe dan ook, je bent 24x7 binnen ‘schreeuwbereik’.” De hele zaal, wij incluis natuurlijk, ligt dubbel van het lachen. Dat is inderdaad heel erg to the point!

In het clubhuis op The Ranch...

Na haar nemen anderen het woord om van alles te regelen. Wij ontdekken dat Dave, die naast Clemens zit, en zijn vrouw Vicki, even niet aanwezig, goeie vrienden zijn van Larry en Joyce uit Vermont, de mensen die we op ons eerste Escapeepark, tijdens Oud & Nieuw, hebben ontmoet. Dave en Vicki wonen in Oregon. Zij zijn daar eind mei ook weer, dus zeker even langskomen! Kleine wereld…

En dan vraagt een vrouw, naam alweer vergeten, aandacht voor een telefoontje met haar dochter eerder deze dag. “We came on politics again and she said ‘I have a good one. Just listen.’ And than

she said: ‘Voting now is like making a choice which sexual disease you prefer’.” Daverend applaus en verrassend dat iedereen dit een goeie grap vindt! Niemand lijkt nog in deze presidentverkiezingen te geloven. “Niet meer sinds beide partijen alleen nog maar de oppositie zoeken. En dat duurt al veel te lang.”

Het laatste agendapunt is steevast: “Wie gaat er morgen weg?” Ik steek m’n vinger op en prompt barst het gezelschap los in een vrolijk lied:

Happy Trails to you / Until we meet again / Happy Trails to you / Keep smiling until then / Who cares about the clouds / when we’re together / Just sing a song and bring the sunny weather / Happy Trails to you / Till we meet again.

Ondergrondse sprookjeswereld in Carlsbad Cavens

En dan te bedenken dat we hier nog een tweede nacht hebben gestaan. Ik laat me overhalen om toch in de Carlsbad Caverns af te dalen naar wat ‘the big room’ heet: een enorme ruimte vol stalagtieten en –mieten en andere fraaie vormen op 225 meter onder de grond. Inclusief de klimpartij terug ben je daar dik drie uur mee bezig. Uurtje heen, uurtje terug, dan is het alles bij elkaar wel lekker als je een bekend plekkie op kunt zoeken.…