Doc Campbell’s

“Verrassing!” Clemens rijdt het terrein van Doc Campbell’s op, een winkel annex post office aan de CR 15 vlak voor Gila Canyon. “???” De verrassing is dat we hier, in the middle of nowhere,  WiFi hebben. Hoera, kan ik weer een paar berichten posten!

Parkeerplaats bij Gila Canyon

Na ons bezoek aan de Gila Cliff Dwellings stappen we Doc Campbell’s binnen. Ik verwacht een kruidenierswinkel, maar gelijk rechts vragen schappen met boeken alle aandacht. Opvallend veel geschiedenisboeken over vrouwen ook. Had al eerder gelezen over de New Mexico Historic Women Marker Initiative uit 2005 met als doel de bijdragen van vrouwen aan de geschiedenis van New Mexico te erkennen. 

Hier komt de post ook...
twee uur rijden vanaf de dichtstbijzijnde grotere stad

Ik vertel de eigenaresse dat ik graag een paar van haar boeken zou willen kopen, maar dat we helaas geen plek hebben in onze kleine camper. “Whe’re you from?” “The Netherlands.” “Ah! My husband spent a long time in Germany. Munster.” “That’s near the Dutch town where I was born!” Manlief komt de winkel binnen met een groot pakket dat USP net heeft bezorgd. En hij heeft het druk zo te zien. Als ik hem vertel dat ik in Hengelo ben geboren, in Enschede op school heb gezeten en Munster voor mij de eerste echte Duitse stad was na Gronau, zegt hij: “I was Munster when S.F. Fireworks exploded.” Dan draait hij zich om en loopt weg. Haast? Zal, maar wel jammer. En ik durf niet te vragen of hij daar meer over wil vertellen.

Uitzicht vanaf m'n werktafel

Met twee Diet Coke nestelen we ons buiten aan een kamptafel. Ik ga naast een ‘hummingbird moth’ zitten, een kolibrienachtvlinder die daar volgens een andere gast al drie dagen aan de rand van de tafel hangt te slapen. De mot verroert zich niet en ik heb nog nooit zo lekker m’n blog bij zitten werken: heerlijk buiten onder een afdak met uitzicht op de rest van het erf en de bergen op de achtergrond…

'Mag ik aanschuiven?'
De mot slaapt verder...

Ondertussen denk ik toch ook terug aan de Vuurwerkramp. 

Was mei 2000, in de wijk Roombeek. Daar is mijn moeder geboren. Ik weet nog dat ik eindeloos heb gekeken naar de herhalingen van de alsmaar nieuwe ontploffingen. En dat ik opgelucht was toen ik ontdekte dat een lieve nicht van mij, die aan de rand van Roombeek woonde, geen problemen had… 

Ik denk ook weer aan die absurde roman ‘Begeerte heeft je aangeraakt’ van Bert Natter uit 2008. Speelt tegen de achtergrond van de Vuurwerkramp...

Sapillo: wind door de bomen en
hier en daar een doostoilet, verder niets...

Clemens roept me terug naar deze tijd: “Ben je klaar?!!” We brengen de lege blikjes terug, zeggen Doc en z’n vrouw gedag en zoeken nog even naar de hotsprings die hier vlakbij moeten zijn. Maar dat laatste lukt niet. We rijden berg-op-berg-af rustig terug naar onze campground in het pijnbomenbos aan de CR 35 met de mooie naam Sapillo.