Zoeken in deze blog

vrijdag 12 augustus 2016

Mud Volcano Area en meer Bison Jam

Zo, voor vandaag staan er maar een paar dingen op ons ‘Explore Yellowstone’-programma. Anders passeren we ‘de grens van ons bevattingsvermogen’, om met Steinbeck te spreken. We hebben gekozen voor Lewis Falls, dan moeten er boodschappen worden gedaan in Grant Village, of Fishing Bridge, en daarna gaan we alleen nog naar Mud Volcano om de moddergeisers te bewonderen.

Lewis Falls moet je ’s ochtends bezoeken want, hebben we eerder ontdekt, vanaf een uur of twaalf kijk je tegen de zon in. Het is een relatief korte brede waterval, van het type ‘Block Falls’. Maar sinds we ons een beetje hebben verdiept in de tocht van Lewis en Clark (1804 – 1806) moeten we hier toch even stoppen.
 

Lewis Falls, Yellowstone National Park

Boodschappen doe je natuurlijk bij voorkeur niet in Yellowstone. Reken tenminste 25% toeslag op de normale supermarktprijzen. Maar als je besluit om na vandaag nog even een dagje extra op de schitterende campsite aan de Snake River te blijven, dan vragen brood en wijn om aanvulling, en hebben we ook nog ingrediënten voor het extra diner nodig. Dat lukt allemaal uitstekend, inclusief het legen van het toilet en de vuilwatertank, dus op naar een mooi plekkie om te lunchen en naar Mud Volcano Area.


Lunchen aan Yellowstone Lake
Mud Volcano is een vreemd, kleurloos gebied vol grijze, murmelende en zelfs grommende moddergeisers en -heetwaterbronnen. En er zit veel zwavel in de modder, dus het stinkt er verschrikkelijk naar rotte eieren. Die geur hadden we gister ook al opgesnoven toen we stopten voor de bizons die op de heuvels lagen. Die heuvels hebben de naam Cooking Hillside gekregen sinds de uitbarstingen in 1978 de grondtemperatuur tot boven de negentig graden hebben doen stijgen. Hoe warm de heuvels nu zijn weten we niet, maar de bizons liggen hier weer rustig tussen de stoomwolken te genieten.


Black Dragon

Sizzling Basin met Sour Lake daarachter

“Goed dat we hier ook nog zijn geweest. Zoiets kan ik me van Nieuw Zeeland niet herinneren. Jij?” “Nou, die geur wel natuurlijk, maar niet zoveel borrelende modder. Jammer dat er nergens staat waarom de geisers en ‘springs’ hier juist met modder zijn gevuld en niet met helder water. Maar ik heb ook geen zin meer om dat nu uit te zoeken. Kom laten we naar huis gaan.” Dat doen we, maar, “als er een bizon op de weg is, duurt het natuurlijk langer” is hier een gevleugelde uitspraak. De caissière bij de General Store in Fishing Bridge zei het vanochtend ook nog..


Grazende bizons op Cooking Hillside
En als je dat dan echt mee mag maken, een bizon op de weg, doet de ‘vertraging’ er absoluut niet toe. In tegendeel, het is een heus spektakel: een van de stieren loopt de weg op, weer terug, loopt opnieuw de weg op zonder over te steken en ondertussen stoppen alle automobilisten natuurlijk om foto’s te maken dan wel te wachten tot ze hem kunnen passeren. Dit is natuurlijk wel even wat anders dan rustig grazende bizons vanaf een afstand digitaal vast te leggen. Als de ‘Bison Jam’ langzaam op lijkt te lossen en we verder rijden hebben we gigantisch veel geluk: de stier gaat wéér de weg op en steekt nu echt over. Hij blijft rustig rechts van de weg door de berm verder lopen, dus Clemens geeft weer gas. 


....bizon passeren...
Dan halen we hem in. Ik draai m’n raampje open en probeer niet te denken aan de voorlichtingsfilm waarin een boze bull mensen op de hoorns neemt en waarin je wordt gewaarschuwd om minstens vijfentwintig meter bij een afzonderlijke bizon en honderd meter bij een kudde vandaan te blijven. De afstand tussen de camper en deze bull is nu een meter. Ik kan het beest bijna aanraken. Voelt gevaarlijk, maar het lukt toch om precies op tijd een foto te nemen. Alleen z’n staart staat er niet op…


Geen opmerkingen:

Een reactie posten