“Kijk daar
heb je Crazy Horse!” We hebben er al over gelezen en zien het gelijk als we van
de US 16 de US 385 richting Hill City (South Dakota) opdraaien. Hoog in de
rotsen van Black Hills zie je het profiel van Siouxopperhoofd Grazy Horse en
boven de ingang naar het complex prijkt een metalen uitsnede van wat we op den
duur nog meer kunnen zien: Grazy Horse zit schrijlings op z’n paard en wijst in
de verte. Het beeld waar Korzak Ziokowski uit Boston in 1939 aan begon moet z’n
170 meter hoog en 195 meter breed worden. Na zijn dood, in 1992, heeft de
familie van de beeldhouwer het werk overgenomen. Meer details weten we niet
want een bezoek aan het Visitor Center kost $ 11 per persoon. Dat vinden we net
iets teveel om even in en uit te lopen…
 |
Zwart metalen voorbeeld van Crazy Horse |
Wat we nog
wel weten over Crazy Horse is dat dit monument er waarschijnlijk nooit was
gekomen als het Gutzon Borghum, een Deens-Amerikaanse beeldhouwer, niet was
gelukt zijn idee voor Mount Rushmore, met de beeltenis van vier Amerikaanse
presidenten, te realiseren. De vier, Washington, Jefferson, Lincoln en
Roosevelt hebben allen hun blik gevestigd op Black Hills. Dat was en is voor de
Native Indians hier onverdraaglijk, want voor hen zijn de Black Hills ’Paha
Sapa’, heilige grond. Het was hen, in 1868, ook toegewezen, maar toen er acht
jaar later goud werd gevonden, eiste de regering het land terug. Hoe triest
weer, dit stuk geschiedenis…
Mount
Rushmore National Memorial willen we de volgende dag wel even van dichtbij
bekijken. Het monument is toch bij de start, in 1927, bedoeld als hommage aan de
democratie.
 |
Mount Rushmore National Memorial vanaf de snelweg |
Op weg daar
naar toe nemen we alvast een paar foto’s en dat is maar goed ook, want Mount Rushmore
blijkt een complete kermis met een fikse parkingfee. Jammer dan, en oké,
doorrijden. Maar we maken blijkbaar een foutje en staan opeens voor de slagboom
naar de enorme parkeergarages. Blijkt gelukkig geen probleem. Er zit een dame
in een hokje naast de slagboom: “Als je drie keer links gaat, kom je weer bij
de uitrit. Maar denk er aan, je mag onderweg niet stoppen!”
Je voelt je echt even een potentiële misdadiger…alsof je zonder te betalen toch iets wilt zien. Van de weeromstuit denk ik dat die afslag naar de slagboom bewust zo is gemaakt, en dat je dan van de marketeers moeten denken: ‘Ach, nu ik hier toch sta, betaal ik wel $ 11.’ Bah, wat een negatieve energie allemaal…
Je voelt je echt even een potentiële misdadiger…alsof je zonder te betalen toch iets wilt zien. Van de weeromstuit denk ik dat die afslag naar de slagboom bewust zo is gemaakt, en dat je dan van de marketeers moeten denken: ‘Ach, nu ik hier toch sta, betaal ik wel $ 11.’ Bah, wat een negatieve energie allemaal…
“Kom we
rijden door naar de Badlands. De US 44 is een scenic route en vlak voor
Badlands National Park ligt een dorpje. Het heet Scenic. Lijkt me een mooie
plek voor de lunch.”
 |
Mainstreet in Scenic, uitgestorven |
 |
Lunchen in de schaduw van een levende boom |
Komen we
daar aan, is het compleet uitgestorven. Je kunt er nog wel tanken, maar ook
gewoon onder een boom vlak voor een vervallen leegstaand huis parkeren.
Heerlijke plek om een boterhammetje te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten