“Als jullie niet snel verdwijnen bel ik de ranger!!!”

De officiële campgrounds in Grand Teton National Park, vlak onder het beroemde Yellowstone, zijn bomvol. Gister en eergister hebben we op een dispersed campground gestaan in het National Forest even buiten Grand Teton National Park. Fraaie zonsondergang gegarandeerd!

Uitzicht op de Tetons vanaf onze slaapplaats aan de Antilope Road

En een prima uitvalsplek voor Jackson (internetten en boodschappen) plus voor een rondrit door het park met de beroemde scherpe bergtoppen.

Jackson: echte Franse bakker met Wifi
en heerlijk kaneelbrioche bij de espresso

Om überhaupt een kansje te maken op een plek in het nog drukkere Yellowstone National Park, is het slim alvast in de buurt daarvan te overnachten.

Langs Grassy Lake Road, vlak voor de ingang van Yellowstone liggen een paar forestcampsites, sommige met vier, andere met minder plaatsen.

Jenny Lake, met laatstee zicht op Teton Gebergte

We vinden een veldje met twee campsites. Er staan twee tentjes in de wei achter een ‘gravelveld’. Maar op dit veld kunnen zeker vier grote auto’s staan, dus we installeren ons in de verste hoek om niemand lastig te vallen. Helaas, dat pakt compleet anders uit...

Als we net gezellig een wijntje drinken, rijdt er een grote pick-up met een Californisch kenteken het veld op. Wij gaan natuurlijk gelijk naar de chauffeur toe om kennis te maken en te vragen of we hier kunnen overnachten. De man stapt uit, zet z’n zonnebril óp, en begint een tirade over privacy, dat hij hier al heel lang komt, en dat wij snel moeten oprotten anders belt hij de ranger. Hij buigt zich naar binnen in z’n auto en ik ben even bang dat hij een wapen tevoorschijn haalt. Maar nee, het agressieve gedrag blijft beperkt tot een dreigende houding en idem taalgebruik.

Wat doe je dan? Instappen, wegrijden en duimen dat er nog een ander plekkie is te vinden.

Iets verder is er weer een campsite met twee plaatsen. Er staan een vrolijk geschilderde caravan en een tentje. Ook hier plek genoeg om bij te staan, dus we ‘melden’ ons bij de bewoonster van de caravan. “No problem. Of course you can stay here. Maar ik heb zostraks wel tegen andere mensen gezegd dat ze hier ook konden staan. Die gingen nog even verder kijken, maar misschien komen ze terug.” “And your neighbours in the tent overthere? Do you think they agree?” “Oh, sure, it’s a nice couple from Florida.”

We leggen de opmerking over de vorige zoekers naast ons neer en installeren ons opnieuw. Als haar vriend aankomt stap ik gelijk op hem af om het ijs te breken, zo dat al nodig mocht zijn. “Mag ik me even voorstellen? I’am Mia.” “Hi, my name is Mike.” “And I’am Esmeralda.” en we horen dat zij ook al een aantal maanden rondtrekken. “Mijn vader nam me vroeger altijd mee naar Nationale Parken. Ik vond het heerlijk!” Hij had een goeie baan bij een brouwerij maar heeft ontslag genomen. Hij kent Europa, en vooral België natuurlijk, van z’n werk. “Weet je, jullie hebben geschiedenis, interessante kastelen, kerken en kathedralen. Wij hebben Nationale Parken. Dat maakt ons de moeite waard.” Grappige vergelijking!

Campsite 3 aan Grassy Lake Road: super uitzicht

De bewoners van de tent arriveren tegen het einde van de schemering: Sean en Hannah vinden het ook prima dat wij hier overnachten. “En morgen gaan we verder dus dan kunnen jullie op deze plek staan.” Mooi! 

We kletsen nog wat, horen dat zij van Florida deze kant op willen verhuizen en dat ze ook een kleine camper willen kopen. “Would you like a tour?” “Yes please!” En zo zitten we al gauw een half uur te praten over programma’s van eisen voor je camper, de voordelen van een sterke zuinige dieselmotor, en dat Amerika ook de kleine camper heeft ontdekt en de markt daarvoor ruimer wordt. “Wat een verschil hè, die agressieve veertiger met z’n korte lontje en deze vier hartelijke jonge Amerikanen.” “Zeg dat wel, en dit is bovendien een veel mooiere plek zo dicht langs de rivier.”

Na een nachtje lekker slapen zetten we voor vertrek naar Yellowstone alvast twee stoelen en de gas-bbq op de site van Sean en Hannah. Echt afscheid nemen zit er niet in want iedereen is in de ban van een moose in de wei iets verderop. Iedereen, dat is een man die hier in de buurt woont en ons speciaal is komen waarschuwen, een stel van onze leeftijd dat hoopte op een vrije plek op campsite 3, wij en Sean en Hannah natuurlijk. Leuk om te zien, maar voor een foto eigenlijk te ver weg…

Moose in de wei..wel even zoeken

Als we ‘s avonds terugkomen ligt er een briefje onder de steen op de picknicktafel: ‘Safe travels on the rest of your trip! Congratulations on both of your retirements. All the Best. Sean and Hannah.’ Wat een schatten!