Het zat een
beetje tegen met aardige dingen die niet leuk bleken te zijn. Eergister
Mount Rushmore National Monument. Gister Wall Drugstore. Deze wereldberoemde
winkel in Wall bleek ook vooral een attractie.
 |
Saloon in Wall Drug |
Vanochtend hebben we weer
geluk: in Mitchell (nog steeds South Dakota), staat een gebouw dat al sinds
1921 jaarlijks wordt versierd met maïs, rogge, grassen en zuring. Elk jaar een
ander thema. Nu: ‘Rock of Ages’. Het is echt geweldig om te zien.
 |
Corn Palace 2016: Rock of Ages |
De traditie
om maïspaleizen te bouwen is niet uniek voor Mitchell. Tussen 1880 en 1930
waren er in het Midwesten zeker vierentwintig dorpen die dat deden. De lokale
kranten zorgden dan voor veel free publicity en dat was weer goed om je te
onderscheiden in deze eindeloze prairie.
 |
De eerste mural van de zijmuur |
Mitchell is
wel de enig overgebleven community die deze traditie doorzet. Het is een
gigantisch arbeidsintensief en ook heel kostbaar werk: elk jaar opnieuw $
130.000. Niet niks, lijkt mij, met 15.250 inwoners. Als de murals klaar zijn
volgt in het weekend van Labor Day, begin september, een festival met veel
basketball en heel veel muziek. Het paleis heeft een multifunctionele zaal met
drieduizend plaatsen.
 |
Wat ze jaarlijks allemaal verwerken... |
Na het
festival mogen vogels van de murals genieten en in het verlengde daarvan ook de
jagers. Het paleis heeft als bijnaam: ’s werelds grootste vogelvoedplaats en
trekt elk najaar duizenden fazantenjagers schrijft het Tourbook van de
Amerikaanse ANWB. Ik had binnen, op de tentoonstelling die het verhaal door de
jaren heen schetst, nog wel een foto willen zien van kaalgevreten murals in het
voorjaar. Gewoon om een beeld te hebben…
Vanmiddag gaan
we niet opnieuw oostwaarts langs eindeloze velden met maïs- en sojabonen. Clemens speelt 18 holes op Mitchell’s golfbaan en ik werk aan een paar blogs.
Ik vind de
entree van Wild Oak Golf Course erg leuk. Kan het niet laten om er een foto van
te maken.
De moeder
van onze contactpersoon voor een overnachting hier, Ellen, is behalve ex-docent
Engels en eigenaresse, ook erg leuk. Ze komt ’s avonds even bij ons langs voor
een babbel. Dat heeft nog nooit iemand gedaan als we bij golfbanen staan.
 |
Vrolijke oprit van Wild Oak Golf Course, Mitchell |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten