Bij gastvrije geestverwanten in Durango

Van die oude locomotieven, ik vind ze práchtig. En reizen per trein is ook genieten, bij voorkeur op tsjoeksnelheid. Je ziet nog hoe zo’n enorme machine wérkt, en je hebt heel makkelijk contact met het landschap. Toen iemand een week of wat geleden zei: “Als je in de buurt van Durango bent, moet je zeker met de trein naar Silverton gaan!” heb ik dat goed in m’n oren geknoopt.

Nu zijn we hier, in het zuidwesten van Colorado. Morgen gaan we een dagje treinen!

Even 'n espresso en wat WiFi 

Na een korte kennismaking met de Starbucks van Durango (leuk stadje!) rijden we naar Kitty en Brian, een mijl of twintig de US 550 North op en dan nog een stuk over een onverharde weg met hier en daar houten huizen, gebouwd in de stijl van berghutten. Waar je ook kijkt: overal dennen en witte espen. Tussen de rotsen langs de weg bloeien narcissen en in sommige tuinen prijken zelfs rode tulpen…

Prille lente in Colorado Mountains

Kitty en Brian hebben hetzelfde type camper, ook een Mercedes Sprinter: “So, before we’ll have a glass of wine, we múst do two tours!” Het binnenwerk van de beide campers verschilt echter enorm. Zij hebben geen vast bed en geen binnendouche, maar wel een hele ruime keuken met een oven en ook veel meer leefruimte. 

We horen al ‘tourend’ dat zij eenzelfde zwerfstijl hebben: zoveel mogelijk vrij staan, maar never nooit bij een Walmart! Campgrounds in Nationale en Staatsparken zijn oké, maar overnachten op gratis BLM-plekken in de wildernis is het summum… 

Geestverwante zwervers

Even later gaat de eerste fles rode wijn open en vertellen we elkaar meer over onze achtergronden. Kitty is van huis uit gedragspsycholoog en wisselde daarna de ene leuke met de andere interessante baan af. Brian heeft als ingenieur altijd de elektronica voor het complete Space Shuttleprogramma verzorgd en is een expert op ict-terrein. Met z’n tweeën werkten ze jarenlang als gids in de Grand Canyon en ze hebben ook nog een campground geëxploiteerd bij Silverton in de buurt. Ze zijn nu, net als wij, ‘retired’. Kitty is van onze leeftijd, Brian een paar jaar ouder.

Wat ons hier brengt? Clemens: “We zijn op weg naar Mesa Verde in Utah, maar we hebben net tickets gekocht voor de trein naar Silverton morgen. Mia wil dat heel erg graag!” “Ha, goed plan! You’ll enjoy it!” En daarbij kijkt Kitty Clemens nadrukkelijk aan, om ons gelijk een paar tips te geven voor als we daar tussen de middag rondlopen.

Stew, rode wijn en goeie gesprekken
in het huis van Kitty en Brian

“I hope you like greenpepper stew!?” Kitty gaat er helemaal van uit dat we mee eten. Op het gas staat een typisch Southwestern gerecht te pruttelen. Ze serveert de stew met warme taco’s.

Het hoofdgerecht is erg lekker, net als de bonbons toe. Onder het genoegen van een tweede fles gaat het gesprek weer over reiservaringen en, onvermijdelijk, ook over de politieke situatie en voorverkiezingen. Wij vertellen dat we camperaars uit Michigan hebben ontmoet die grapten dat ze naar Canada gaan emigreren als Trump wint. “Well, it isn’t a joke any more. Lot’s of people think the same way. The website ‘How to...’ broke down several times. And we are very lucky, because Brian was born in Canada, so we can easily move to British Columbia. And we’ll do that, no doubt about it!”

Tegen negenen maakt Kitty nog een fles wijn open. “Zal ik bijschenken?” “Nee, nu niet, dank je wel. We moeten morgen vroeg op…” “Oké. En jullie zijn van harte welkom om hier morgenavond weer te overnachten. Wij hebben pas komend weekend weer andere gasten.”

Dat is fijn om te weten, morgen gewoon weer bij deze bijzondere schatten overnachten!