Arches, Bridges, Windows…

In ‘Natural Bridges National Monument’ (zuidoost Utah) zie je bruggen van drie verschillende leeftijden. Kachina Bridge is de jongste, nog lekker hoekig en ‘in de groei’: het water van de White Canyon maakt de boog steeds wijder. Kachina is achtentwintig meter dik. Sigapu is de hoogste en de breedste, maar nu met rondingen en in dikte al geslonken tot zestien meter, terwijl Owachomo, de oudste, er met een kleine drie meter inderdaad heel fragiel uitziet. Een paar dagen geleden hebben we in het noorden van ‘Canyonlands’, Island in the Sky, een korte trail gedaan naar Mesa Arch en de dag dáárvoor weer allerlei bogen in ‘Arches National Park’ verkend plus in de middag nog een foto gemaakt van de ‘Windows’ omdat de zon er dan beter op staat. 

North Window in Arches

“Heb jij een idee van het verschil tussen al die ‘arches’, ‘bridges’ en ‘windows’?” “Nee, zou het niet weten…” Ik wil het natuurlijk wel weten en vandaag heb ik mazzel. In het Visitor Center van Natural Bridges hangt een infopaneel. “Even wachten! Ik kom eraan…!”

Siparu Bridge in National Bridges

Al lezend kom ik er achter dat bogen ontstaan waar regenwater, ijs en vocht zorgen voor versnelde erosie van zandsteen te midden van andere steensoorten. Dat sluit aan bij wat we eerder, tijdens een guided tour, van een ranger hebben gehoord. Bruggen zijn het resultaat van strómend water, maar daarna spelen regenwater en ijs ook een belangrijke rol. Ramen zijn kleine openingen in dunne rotsmuren. Ze hebben willekeurige vormen, maar ontstaan op dezelfde manier als bogen. En behalve water, is wind natuurlijk ook een sterke factor…. Interessant allemaal!

Mesa Arch met uitzicht op La Sal Mountains
Canyonlands

De grootste brug in Natural Bridges, Sigapu, zie je vanaf de rand van de caynon bijna niet liggen. Je moet de canyon in, maar de trail is me te steil. Clemens gaat alleen naar beneden. Ik ga ‘boven’ op een rots zitten genieten van het uitzicht en van alle mensen die ofwel zonder aarzelen de diepte induiken, dan wel zeker vijf meter van de rand stil blijven staan. 

Mooie houten boog in Arches

“Ga jij maar!” hoor ik een vrouw zeggen. “Ik wacht wel op je.” Klinkt me bekend in de oren. Even contact maken: “Hi, mijn man is ook beneden. Hij geniet van de hike, ik van het uitzicht, want ik heb hoogtevrees.” “Hoogtevrees? Of ben je vooral ‘afraid of edges’, bang voor randen, net als ik?” We vertellen elkaar verhalen over de meest enge randen hier in de omgeving. ‘Delicate Arch’, zij heeft ‘m vorige week woensdag ook gedaan, scoort daarbij het hoogst. ‘Afraid of edges’, weer wat geleerd!

Delicate Arch in Arches

De jongste brug, Kachina, nodigt niet uit tot een hike. Teveel bomen die het zicht op de brug zelf beletten. We rijden door naar de meest breekbare, Owachomo. Die is ook het meest toegankelijk. 

En de mooiste is...

We dalen samen af naar de bodem van de canyon en kijken vol verbazing naar de kleurrijke, smalle…tja, is het nu een brug of een boog? Er stroomt hier geen rivier. Dan zou je het een boog moeten noemen. Ze (brug is toch vrouwelijk net als overkapping…?) lijkt ook wel op Landscape Arch in ‘Arches Natural Park’. Maar deze oude dame dankt haar ontstaan wél aan stromend water…Clemens maakt een eind aan mijn overpeinzingen: “Dit is de mooiste van de drie!”