Van te voren weten we nooit waar we precies slapen. Dat
is soms stressen, maar uiteindelijk komt het altijd goed.
Een paar voorbeelden…
Tijdens onze
bezoeken aan Selma en Montgomery (Alabama) rond 10 februari staan we drie dagen
achter het huis van een camperaar met wie we alleen telefonisch contact hebben
gehad. Hij verblijft elders. “Hello Mike… Yes we arrived….Oké, we’ll do…Thank
you.” Even dag zeggen tegen de buren volstaat om geen argwaan te wekken. Nergens
hekken, niet vanaf de straat, niet achter het huis, niet tussen de percelen
langs de Old Selma Highway in Pratsville. Bij alle huizen staat stoelen, tafels
en bbq’s in gezelschap van ladders en allerlei machines voor tuinonderhoud gewoon
buiten, enkel beschut door afdakken. Doet mij denken aan de veiligheid van de
vijftiger jaren, de tijd dat je fiets geen slot had en de achterdeur evenmin…
De nacht
daarna bivakkeren we bij Fort MacLellan. “??? Staat echt niet op de kaart
hoor!” zeg ik onderweg met stemverheffing. ‘Xander’ van TomTom kan die locatie
wel vinden. Ik kan Xander niet uitstaan (ander verhaal), maar in dit geval weet
hij meer dan ik: het fort is een voormalige militaire basis vlak bij Anniston.
Het is een enorme gated community, hoewel inmiddels zonder hek. We zijn van
harte welkom om hier op de parkeerplaats te overnachten. Willen we morgen
spelen? Prima. “Any time.” Omdat de temperatuur rond het vriespunt zweeft
hoeven we geen tijd vast te leggen. Er staat nog niemand geboekt…
 |
Fort McLellan |
En mochten
we ons zorgen maken omdat we helemaal alleen op de grote kale parkeerplaats
staan? Blijkt niet nodig. Zodra de zon onder is springen van alle kanten felle
lampen aan: we staan in de schijnwerpers!
Overnachten van
vrijdag op zaterdag bij Wills Creek Vineyards in Duck Springs is ook veilig en
bovendien een smaakbelevenis. Jahn, onze gastheer, is een Zwitserse ingenieur.
Ooit voor werk bij de NASA hier naar toe gekomen, verliefd geworden op Janie,
dochter van een melkveehouder, en in Alabama gebleven.
 |
"Hier is het!" |
Jahn heeft Janie, haar
vader en andere leden van de Baptistengemeenschap wijn leren drinken. Grijns…
Hij leidt ons rond, we proeven wat en rijden twee mijl verder om naast de Muscadineranken
te parkeren. Twee schatten van honden houden deze nacht de coyotes op afstand.
 |
Muscadineranken |
Aan de
vooravond van Valentine belanden we in Joe Wheeler State Park, ten oosten van
Florence in het noordwesten van Alabama.
De ranger is ‘on patrol’, maar komt
vrij snel aanrijden als we even bellen. Hij wijst ons mooie ‘sites’ op de
nagenoeg uitgestorven campground. We kiezen voor een plek vlak bij het enorme
stuwmeer in de Tennessee River. Clemens leegt in de vrieskou het toilet. En dan
genieten we, héél kort, van een immens kleurrijke avondhemel.
 |
En voor straks....welterusten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten