Wildlife II

Maandag 11 januari Burns Lake – Shark Valley Trail – Long Pine Key  

Een heel náár begin van de dag: WhatsApp is van m’n iPhone verdwenen! Alle leuke en gezellige berichtjes…weg!! En even makkelijk contact hebben met alle lieverds? Onmogelijk!! Ik probeer de app opnieuw te downloaden. Lukt niet. Zoek naar andere oplossingen….geen effect. Volgens Clemens ligt het aan het slechte bereik en moet ik gewoon wachten tot we weer in de bewoonde wereld zijn. Gewoon!? Grrr… dat duurt nog dágen!

Shark Valley is de eerste bestemming vandaag. Dat ligt in de échte Everglades en daar fietsen we 24 km door eenzelfde fraaie landschap als gister. Ik haat fietsen, da’s geen nieuws, en je kunt de trail ook wandelen, maar dan komen we nooit op tijd bij de volgende campground. De regel is: wie het eerste komt…Ergo: ik zet een grote smile op en geniet weer van de wetlands.

Fietsen...

“Stop!”….”Ho!”…”Kijk!” Clemens staat om de klipklap stil, want er liggen hier wel zeven…negen….veertien, vijftien…..zesentwintig, nee zevenentwintig alligators langs de weg te zonnen! Mijn lief wil dat ik naast een zo’n schat ga staan die al met z’n snuit in het water ligt, maar daar ben ik niet van. De tekst dat je minstens 4,5 meter afstand moet bewaren staat niet voor niks op alle borden.

Bibberen bij de alligator...

En ik zie het al voor me: terwijl ik bibberend sta te poseren, bedenkt de alligator dat-ie daar geen zin in heeft, en zwiept me met z’n sterke staart het water in. Misschien heb ik teveel Diego-tekenfilms met de kleine kids gekeken???!  Anyway, wat ik nog wel wil doen is m’n voet in de berm zetten. Kan ik het beest scherp in de gaten houden en Clemens de verhoudingen digitaal vastleggen…

We melden ons op tijd bij de ingang van het Everglades National Park om eerst, na een blik op ons nummerbord, te horen dat we niet welkom zijn. Maar we hebben sinds zaterdag een heuse NP-pas. Als Clemens die laat zien breekt de zon door op de gezichten van de twee bewakers en kunnen we verder. De campgroundhost van Long Pine Key heeft zijn loket al gesloten. We lezen een vriendelijk verzoek om rustig een plek te zoeken en die voor morgenochtend 10.00 uur door te geven….

Het ware welkom hier? Dat komt van alle muggen!

Gelukkig is het maar 17˚C en kunnen we prima binnen blijven.

Dinsdag 12 januari Long Pine Key – Flamingo Center

De allerzuidelijkste plek van Florida’s vaste land waar je met de camper kunt komen heet Flamingo Center. Dat is drie kwartier rijden vanaf Long Pine Key. Er is ook een camping, maar die raadt iedereen af: je wordt daar écht lek gestoken.

Op deze prachtige subtropische plek, met een enorm, twee verdiepingen tellend flamingoroze Visitor’s Centre is het vandaag 14˚C, en het regent flink. We wachten tot 13.00 uur voor een boottocht door de mangrovebossen en de zoetwaterbekkens. 

Zo giftig als wat...

De verhalen van de ‘captain’ en z’n ‘mate’ helpen me weer goed om te weten wat ik zie. Ik kan nu witte, rode en zwarte mangroves onderscheiden. En ik hoor dat het roodbruine, ondoorzichtige water niet het gevolg is van vervuiling, maar van tannine dat vrijkomt als de bladeren van de mangrovebomen in het water belanden. Ik zie tussen al het groen op de wallen ook een opvallende boom met vrolijke lichtgroene bladeren en granny smith-achtige appeltjes. Blijkt een manchineel, hartstikke giftig! De Indianen gebruikten die dodelijke appeltje om hun pijlen in te dopen.

Thank you sir!

Wat de fauna betreft hebben we pech. Ik zelf hoopte niet zozeer op flamingo’s, want die zijn er in Artis ook volop, maar wel op ibissen. De vogels die als laatste vertrekken als er een orkaan aan land komt en als eerste weer terug zijn. Noeste werkers zeg maar. En tsja, de zeekoeien, alligators en krokodillen die hier leven blijven met dit koude weer liever onder water. Daar is het lekker warm…

Bijna Hollandse luchten

Op de terugweg gaat de verwarming gelijk in de hoogste stand om de waterkou van bijna twee uur varen uit de botten te verdrijven. Pas als we weer op Long Pine Key arriveren breekt de zon even door. Een stevige wandeling langs de afvalbakken en over de rest van deze fraai aangelegde campground helpt om nog een beetje warmer te worden. Het eerste glaasje rode wijn doet de rest.