Ellie Schiller Homosassa Springs Wildlife State Park

Clemens is wild van manatees, zeekoeien. In het Ellie schiller Park bij Homosassa Springs zou het eindelijk moeten lukken om ze goed te zien, want het is een revalidatiecentrum voor gewonde en verweesde West Indische manatees. Dacht even dat Ellie Schiller het Amerikaanse equivalent was van Lenie ’t Hart en haar zeehondenopvang, maar deze Ellie, bioloog van huis uit, heeft honderden onderwijs- en milieuprojecten geïnitieerd en gefinancierd met onder andere het vermogen van haar vader. 

De opvang van manatees in Homosassa Springs is een van die vele projecten. Ik wil graag meer over haar weten, maar dat blijkt

erg lastig. Ze is 65 als ze in 2009 overlijdt. De kop in de Tampa Bay Times met een summier artikel over haar luidt: ‘Ellie Schiller, a quiet environmentalist-philanthropist’.

In het Ellie Schiller Homosassa Springs Wildlife State Park wonen niet alleen manatees, maar ook uilen, valken, flamingo’s, lepelaars, pelikanen, kraanvogels, ibissen, reigers, herten, eenden, bobcats, een panter en een nijlpaard. Die laatste heet Lu, afkorting van Lucifer. Hij is nu 56. Lu heeft in zijn jonge jaren onder andere meegewerkt aan een commercial voor autobanden van Union Carbide. De banden bleven heel terwijl hij er mee stoeide. Als een nijlpaard je band niet kapot krijgt dan moet-ie wel erg duurzaam zijn, toch?

Lucifer, honorary citizen

Lu is het enige nog levende dier uit de stal van ‘Ivan Tors Animal Actors’. De van oorsprong Hongaarse Tors trainde dieren voor tv-shows en in films. Als ze niet hoefden op te treden, verbleven ze hier in Homosassa Springs. Tors heeft zijn bedrijf in 1978 opgedoekt…

Maar Lu leeft nog en is ‘an honorary citizen of the State of Florida’ zo lezen we op het bordje bij zijn vijver. Jammer dat we Elllie Schiller niet meer kunnen vragen naar haar visie op ‘Animal Actors’ en deze eretitel...

We lopen van Lu’s vijver door naar een soort bovengronds intensive care basin waarin één manatee rondzwemt. Aan de zijkant zit een groot kijkvenster. Nu zien we zo’n zeekoe voor het eerst van heel dichtbij. Het is een enorm beest, misschien wel vier meter en er is duidelijk iets aan de hand met haar (?) linker vin. 

Gewonde manatee

Even verder, in de rivier zwemmen heel veel manatees in het heldere water. Mooi, maar lastig te fotograferen want je ziet eigenlijk alleen de donkere contouren.

Manatees fotograferen is lastig 

Langzamerhand krijg ik ook een beetje gevoel bij deze onooglijke, slome manatees en begin ik Clemens enthousiasme te begrijpen. De klik is er pas écht als ik lees dat manatees van warm water houden en weg willen als de watertemperatuur beneden de 22˚C zakt. Ze kunnen ook niet tegen koude wind. O ja! Zo herkenbaar!

Zouden deze dames het nooit koud hebben?