Hoe
beschrijf je het intense plezier dat je ontleent aan huizen en gebouwen die zó
passen in hun omgeving, waar binnen en buiten vloeiend in elkaar overgaan, die
ook zo móói zijn en waar een ongelooflijk zuiver oog voor details uit spreekt?!
Ik weet het niet, echt niet. Ik weet wel dat ik erg heb genoten van een lange
wandeling over het terrein van Florida Southern College in Lakeland, de eerste
werken van architect Frank Lloyd Wright (FLW) die ik op deze reis in het echt
mag bewonderen. En dat in de regen nota bene, met grijze luchten die loodzwaar boven
de campus hangen.
FLW ontvangt
op z’n zeventigste een telegram van de toenmalige president van Florida Southern
College, Dr. Ludd Spivey. Deze man wil een campus die compleet anders is dan
’the ivy-laden halls of European colleges’. Het is dan 1938 en Spivey heeft
geen cent, maar wel een droom en hij is er van overtuigd dat alleen FWL die kan
realiseren. FLW loopt drie dragen tussen de sinaasappelbomen en de magnolia’s,
laat Lake Hollingworth aan de rand van het complex op zich inwerken, het zand
van de oevers door z’n vingers sijpelen en zegt ‘”Ja.” Hij zal alles bij elkaar twintig jaar mee
bezig zijn om de campus compleet volgens zijn filosofie van de organische architectuur
vorm te geven.
![]() |
Esplanades |
Ik geniet van
alle moois op de campus en ben vooral onder de indruk van de Esplanades, de overdekte
paden die alle faculteiten met elkaar verbinden. Ze beschermen tegen zon en
regen, en ze doen denken aan de gangen langs kloostertuinen. Ik kan me
voorstellen dat je al lopend mijmert over de intrigerende colleges die je net
hebt gehad of zo gaat krijgen…
De
Esplanades lopen niet alleen tussen de verschillende gebouwen, ze lopen er ook
langs. Door de glazen wanden kijk je pal
op de bureaus van docenten en in de volle collegeruimtes. Ik zie een
projectiescherm met: ‘The Essentials of Socialism’ en een stuk verder eentje
met ‘Ethical Considerations’. Opeens heb ik verschrikkelijke heimwee naar m’n
werk met studenten…
Zijmuur van een collegezaal |
Misschien ben
ik daarom ook wel het allermeest onder de indruk van Frank Lloyd Wright’s
‘fountain of knowledge’, een ronde vijver, achtenveertig meter in doorsnee, met
sproeiers die maximaal een koepel kunnen vormen van bijna veertien meter hoog.
Wijsheid als bron van kennis.
![]() |
Fountain of knowledge onder de grijze lucht |
Op het Starbucksterras bij de bibliotheek luisteren
we samen naar de verhalen van het water in de fontein…
Quote van
FLW: “The thing that is lost to us most completely now,
I think, is the
capacity to draw a line between what is merely curious and what is really
beautiful.” (1951)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten