Zoeken in deze blog

woensdag 20 januari 2016

Wauchula, wassen & meer

Als je er dan toch even iets langer bent, zo’n dorp in de middle of nowhere, is het interessant om er meer van te weten. We blijven hier namelijk, na de wasdag gister, nog minstens een nacht…


Uit de wind onder de kap van de buren...
Allereerst wil ik graag weten hoe groot het dorp is en waar het logo van Wauchula vandaan komt. Als we boodschappen doen zien we niet meer dan vijf straten ‘east’ en ‘west’ van de US 17 en aan elke lantaarnpaal hangt een zwarte vlag met daarop een witte vogel. Er is ook ergens een Cracker Trail Museum. Daar wil ik wel even langs…

Op de website van dit dorp met vijfduizend zielen lees ik: ‘When the Florida Southern Railway came to the area in 1886, they built a depot and named the town Wauchula. The name comes from a Miccosoukee Indian word "wa-tu-la-ha-kee", meaning "call of the sand hill crane".’ Het is dus een kraanvogel op al die vlaggen. 
En wat een leuke winterse variant hangt er in de hoofdstraat, compleet met rode sjaal en dito oorwarmers!
http://www.florida-backroads-travel.com/wauchula-florida.html#sthash.zzUbupvy.dpuf


Wintergroeten uit Wauchula
Maar was er dan voor 1886 helemaal niets hier?
Jawel, want ‘The area around Wauchula was settled primarily to support Fort Hartsuff, one of the many U.S. Army forts in Florida during the Seminole Wars.’ Hé, daar zijn ze weer, die oorlogen met de Indianen.  Wil ik ook meer van weten, te beginnen bij Florida.

Er zijn drie ‘Seminole-wars’. De eerste begint in 1817, als US-militairen Florida binnen vallen om op zwarte slaven te jagen. Jarenlang hebben Seminole zwarte vluchtelingen opgevangen en opgenomen in de Native American-gemeenschap.  Nu worden dorpen platgebrand en staat Spanje onder extra druk om de zeggenschap over Florida uit handen te geven. Dat gebeurt ook, in 1819, en dan vluchten honderden zwarte mensen van Cape Florida naar de Bahama’s.
De tweede oorlog, van 1835 – 1842, draait om de weigering van Seminole om een reservaat boven Lake Okeechobee te verlaten op grond van een nieuwe wet, de ‘Indian Removal Act’. Alle Native Americans moeten verkassen naar land ten westen van de Mississippi. Wie dat niet vrijwillig doet, wordt op transport gezet zonder eten en drinken. Massa’s Seminole vluchten dan naar de Everglades. Maar zeven jaar later stemmen velen er alsnog mee in om te immigreren.
Er is een derde oorlog (1855 – 1858) nodig om nog meer Seminole financieel schadeloos te stellen en te betalen voor de immigratie naar het westen. Uiteindelijk weten twee stammen erkenning te krijgen van de federale overheid en hun nakomelingen wonen hier nog steeds in de verschillende reservaten. Zij exploiteren ook het Hard Rock Casino (waar we afgelopen zaterdag waren). Dat doen meerdere Indianenstammen, tweehonderdveertig zelfs, en met succes begrijp ik. Want veel alternatieven zijn er niet. In een reservaat ver van de bewoonde wereld, zonder enige infrastructuur valt er toch weinig economisch te ontwikkelen? 
Dan moet je vooral slim zijn…
http://www.u-s-history.com/pages/h1008.html en http://www.britannica.com/topic/Seminole-Wars#ref15600

Clemens gaat golfen; ik schrijf en zie een vlucht ibissen landen

Het Cracker Trail Museum in Wauchula laat de geschiedenis van het dorp beginnen in 1860: het jaar dat de eerste kolonisten zich hier vestigen. Nog voor de spoorlijn dus. ‘Trail’ verwijst naar de aanleg van een zandpad met een telegraaflijn dwars door de bossen van Central Florida. Het is een lijn die forten met elkaar moet verbinden.
Alle voorwerpen, de kasten, banken, bedden, stoelen, messen, lepels en noem maar op, komen ons natuurlijk bekend voor uit de huizen van onze grootouders. Inclusief de wringer boven de wastobbe en de beroemde Singernaaimachine. Een van de enthousiaste verhalen in het museum gaat over de snelle adoptie van die Singer en andere huishoudelijke apparaten door de Seminole. Daar waren de kolonisten trots op. Maar, er is ook bewondering en waardering voor de slimme manier waarop de Seminole vuren maken om op te koken. Ik lees: “That fire is a marvel of efficiency. Three to five long logs are butted together and shoved in as they burn. The cook sist on the cool part of a log and the pot rests on the burning end.” Slim!


Cracker Trail Museum
En wat is een cracker? We zagen het de afgelopen dagen in veel varianten: cracker lake, cracker campground, cracker news. Wel, een cracker is een rechtgeaarde in Florida geboren blanke Amerikaan, een man van weinig woorden, eigenwijs, harde werker en als hij boos is kun je beter uit de buurt blijven. Zijn vrouw poetst, boent, verbouwt, kookt, maakt in, sluit haar koelkast hermetisch voor TV-dinners en is de steun en toeverlaat voor de hele gemeenschap. En de kinderen spreken niet alleen met twee woorden, ze kunnen ook vis fileren, eekhoorns ontvellen, aardappels planten, banden plakken en vloeren vegen. Dit zijn de woorden van ene Patrick D. Smith, auteur van een boek over crackers waarvan we een samenvatting oppikken uit een bakje naast de kassa van het museum.

Nog één vraag: waar komt die geuzennaam oorspronkelijk vandaan? “It came from the cracking sound of the rawhide whips used by pioneer cattlemen.” Zo’n zin is gelijk goed voor ‘Bonanza-achtige’ beelden, en ook voor een berg vraagtekens. Zijn de crackers en de Seminole ooit echt aan elkaar gewend geraakt en hoe dan? Want de verhalen over de crackers doen me denken aan een fikse patriarchale gemeenschap en op een van de infoborden in het museum lees ik dat het sociale systeem van Seminole matriarchaal is…





Geen opmerkingen:

Een reactie posten