Van eeuwig groene bossen naar fikkende heuvels

Washington heet de Evergreen State. Dan denk je overal bossen en bomen aan te treffen, ook als je vanaf Mount Rainier National Park naar het oosten gaat. 

La Wis Wis in Mount Rainier National Park:
een heerlijke plek

Vlakbij Yakima verandert het landschap dramatisch: enkel nog grote gele bergachtige heuvels met daarboven donkere rookwolken. Even later zien we ook heel veel boom- en wijngaarden tegen de hellingen omhoog klimmen. 

De hele Yakima Valley staat er vol mee…

Kale heuvels aan beide kanten van de Yakima Valley

“Zeg het maar. Willen jullie uitzicht op de brand? Die duikt sinds een paar dagen steeds weer op, maar komt niet verder deze kant uit. Hoef je niet bang voor te zijn.” Deze geruststellende woorden zijn van Terrie Harrison, samen met z’n vrouw Anne eigenaar van Knight Hill Winery in Zillah bij wie we vannacht op het erf staan.

Uitzicht op fikkende heuvels

Als de andere gasten naar de patio zijn vertrokken raken we verder in gesprek. Natuurlijk over onze reis: ja, we hebben de camper verscheept, naar Baltimore, en over zijn achtergrond en over wijn. Ik vraag wanneer hij hier is gestart: “2008”. En daarvoor? “Was ik twintig jaar fruitteler. Appels en perziken. Ook in deze vallei.” En dáárvoor? Ik wilde niet vervelend zijn, maar Terrie kijkt weg als hij vertelt dat hij tot z’n veertigste bankier geweest in New York. Durf ik niet op door te vragen, maar er is iets anders dat ik ook nog wil weten: “Ik zag hier in Zillah overal tweetalige borden: Amerikaans en Spaans. Dat verbaast me zo helemaal in het noorden van de USA.” “Snap ik, maar als je bedenkt dat hier heel veel werkgelegenheid is door al die fruittelers en de wijnboeren, dan is het juist logisch. Hispanic Americans don’t border with routine work and they like to be in the open air. Ze doen het werk dat Amerikanen niet meer willen doen, en ze vormen nu zo’n zestig procent van de bevolking in deze valley.” “Zestig!?” “Ja, dat heb je goed gehoord. En weet je wat ook interessant is? Er zijn hier heel veel boeren die ‘Vande-vul maar in’ heten, melkveehouders van Nederlandse oorsprong. En die zijn juist wél een probleem, want ze houden heel veel koeien, vaak meer dan vijfhonderd, en al die koeien bij elkaar produceren enorm veel uitlaatgassen en stront. Het is inmiddels echt een groot probleem! Vandaag of morgen moeten er maatregelen komen…”

De patio van Terrie en Anne

We proeven al kletsend verschillende witte wijnen kiezen voor de Verdelho, gemaakt van de enige druiven die hij zelf verbouwt, Portugees van oorsprong. “Heb je er een koud staan?” “Ja, momentje.” Terrie loopt naar achter en houdt de fles Verdelho omhoog: “Kijk! Voor deze heb je geen kurketrekker nodig. Hij heeft een schroefdop.” “Hmm, hoe zit dat eigenlijk? Kurk of schroefdop?” Terrie is daar heel stellig over: “Dat is zuiver een kwestie van imago. Mensen denken dat schroefdop gelijk staat aan lage kwaliteit. Dat is nonsens! Wijntechnisch is er geen enkel verschil!”

Even later wandelen we met de koele Verdelho naar ons plekkie op de top van Knight Hill en genieten van het driehonderdzestig graden uitzicht, ook al hangt het oostelijk deel nog geheel in de rookwolken.

Een uurtje later, als de zon bijna ondergaat, zien we ook in het westen flinke rookpluimen. Lijkt er op dat ook daar heuvels in de fik staan. Of is het de luchtvervuiling van al die melkkoeien…