“I’ll have
to collect my son’s dog so I will drive you to Seattle today.” Wat een luxe
weer, en wat een leuke rit maakt onze gastheer, Daniel, er van. “We rijden nu
een dure wijk van Woodway binnen. De mensen houden erg van hekken, struiken en
bomen, dus je ziet geen huizen. Ze kosten tussen de drie en tien miljoen.” …”En
in dit deel wonen mensen waarbij de eigenaren van nèt arme mensen zijn. Kijk,
deze heeft een 18 holes golfbaan in zijn tuin. Al z’n vrienden mogen er gratis
spelen.” Zo te zien heeft hij er veel, het is behoorlijk druk. “Nu rijden we de
hippiewijk van Fremont binnen. We hebben zo een fotostop.” Dat blijkt lachen:
onder een brug over het kanaal naar Lake Union, kijk je in het gezicht van een
enorme betonnen trol, initiatief van een groep buurtbewoners om ‘iets leuks’ te
doen met de ruimte onder de brug.
 |
The Fremont Troll |
 |
...en z'n uitzicht |
“En daar werkt onze zoon, het biologielab van
de Seattle University. Hij onderzoekt het Zitkavirus.” Dan zijn we al dicht bij
het Seattle Center, het terrein waar in 1962 de Wereldtentoonstelling is
gehouden en waar we op deze tweede dag in Seattle onze zwerftocht willen
beginnen.
We laten het
Experience Music Project, een soort popmuseum met veel aandacht voor de
beroemde Seattliaan Jimi Hendriks, en de Space Needle, icoon van de World’s
Fair, voor wat ze zijn en lopen door naar Chihuly Garden en Glass.
 |
Feminine One |
 |
...en de Space Needle van Seattle |
Een stukje voor
de ingang staat een bronzen beeld dat de aandacht trekt. Blijkt ‘Feminine One’
van David Lemon, een danseres in beweging uit 1950. “Waarom staat dat hier?”
“Geen idee…” En plaquette geeft antwoord: dit beeld inspireerde de architect
van de Space Needle, Victor Steinbrueck, toen hij nadacht over het ontwerp voor
de toren. Als je omhoog kijkt zien je inderdaad drie dansers die met hun ruggen
tegen elkaar leunen.
De
daaropvolgende anderhalf uur vallen onze monden voortdurend open van
bewondering: wat een ongelooflijk bijzonder kunstenaar is die Dale Chihuly. De
tentoonstelling bestaat uit drie delen: een galerie met acht zalen en een
filmzaal, een kas en een tuin. Dale Chihuly’s motto luidt: “I want people to be
overwhelmed with Light and Color in a way they have never experienced before.”
Wat ons betreft is dat super gelukt, we zijn inderdaad overdonderd. Zodra we
weer in Amsterdam zijn, bestel ik dat mooie dikke boek over hem en zijn werk.
Is nu te zwaar om mee te sjouwen…
 |
Glass Forest |
 |
Detail Sealife Room |
 |
Mille Fiori |
 |
Niijima Floats |
 |
The Glasshouse |
 |
Glazen varens in de tuin |
 |
... en zoveel aandacht voor passende kleuren |
Wat doe je
nog na zo’n spectaculaire ervaring? Even kijken en genieten van de
Internationale Fontein op het Seattle Centerterrein, een hele korte wandeling
door het Olympic Sculpture Park en langs de waterkant, kort omdat het zo warm
is, bij Pier 66 met de lift van de Bell Street Bridge omhoog om op Pike Place
Market een fraaie bos bloemen te kopen voor onze aardige en attente gastvrouw-
en heer, even nog naar de stadsfontein in Pioneer Square District die gister
was gesloten, en in het koele Café Zeitgeist een espresso drinken.
 |
Internationale Fontein Seattle Center |
 |
Stadsfontein UPS Pioneer District |
 |
Mijn lief in de rij bij Zeitgeist |
Dat is echt méér dan
genoeg voor vandaag......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten