Zoeken in deze blog

woensdag 13 juli 2016

Een boekenpaleis, ongelooflijk veel bomen en heel veel zwervers: Portland

Bij ons bezoek, gister, aan het Museum of Mental Health, raken we in gesprek met een verpleegkundig docent die, via een vriendin, veel weet van de zorg voor zwervers en verslaafden in Portland. Zij is zo’n vijf jaar geleden in Amsterdam geweest en had zich toen verbaasd: “Zo weinig zwervers op straat! Hoe doen jullie dat?” Clemens vertelt over de tijd vóór de neoliberale kabinetten toen er nog voldoende ruimte was om systematisch aandacht te besteden aan zorgwekkende zorgmijders en andere mensen aan de rafelrand van de samenleving. “Triest toch, dat deze mensen weer als eerste slachtoffer zijn van beleidswijzigingen!” Dat kunnen we alleen maar beamen. “En, als jullie morgen in Portland zijn, dan ga je zeker weten echt schrikken!”



Een van de vele bruggen over Columbia River

Het heet dat een gewaarschuwd mens voor twee telt, maar al rijdend op onze fietsjes door het lange, lange park langs de Willamette River, en daarna door de drukke straten van downtown van Portland met hun vele fly-overs, staan we toch perplex van het aantal zwervers dat we tegenkomen. We zijn echt verbijsterd!


Een van de vele zwervers...
Maar als je hier dakloos bent en het is prettig weer, dan zijn er wel heel veel bomen en struiken om onder te slapen. Ik heb, geloof ik, nog nooit zó’n groene stad gezien. Niet alleen in de oude binnenstad, maar ook langs de doorgaande wegen niets dan veel hoge bomen. In sommige straten dezelfde, in andere juist heel veel verschillende. Ik probeer me voor te stellen hoe de A10 in Amsterdam er voor de ringbewoners én voor de ringberijders uit zou zien wanneer er aan weerskanten dikke, hoge bomen zouden wuiven. Met max 80 km per uur moet dat een heel ontspannende invloed hebben, toch?

We hebben besloten max twee uur te genieten van Portland Down Town. Een ongewoon besluit voor ons doen, zo’n limiet, maar als je hier door de stad wilt fietsen, moet je ook in de stad parkeren. Bovendien is het Portland Art Museum gesloten en zijn alle interessante festivals net geweest of aanstaande. Ergo: alle aandacht kan gaan naar Powell’s City of Books, die de grootste boekwinkel ter wereld wil zijn. Adres: 1005 Burnside Street. 


Een boekenparadijs

...met een fraaie 'definitie' van de ambiance

Van de buitenkant geen indrukwekkend gebouw, maar binnen ben ik gelijk verkocht. Boven de balie met kassa’s is een fraaie ‘Van Dale-achtige’ geschilderd en de hoeveelheid nieuwe titels voor tweedehandsprijzen is enorm. Al wandelend langs het schap New Arrivals valt mijn oog op het knalroze ‘False Coiches, The Faux Feminism of Hillary Rodham Clinton’, een bundel essays van een tiental Amerikaanse schrijfsters en schrijvers. Op de achterflap vier FAQ’s, vier vragen in verband met de actualiteit van de presidentsverkiezingen de overwegingen om dit boek nu uit te brengen. De laatste vraag is een tikkie vals: ‘Don’t you care about feminism?’ Antwoord: ‘Yes, that’s why we did this.’ Ik weersta de neiging om het boek te kopen, ook al ben ik reuze nieuwsgierig wat feministische liberals over de ‘vrouwenclaim’ van Clinton hebben te melden. Volgens mij deugt die niet, maar als buitenstaander kan ik het natuurlijk ook volstrekt mis hebben…


...reuze nieuwsgierig maar niet gekocht.


Een paar schappen verder zie ik een ontzettende bekende tekst als boektitel: ‘You May Also Like’ met als ondertitel: ‘Taste in the Age of Endless Choice’. Auteur: Tom Vanderbilt. Gaat over die, in mijn ogen irritante reclames als je iets leest of bestelt via internet. 
Ik weet het, je moet je niet druk maken over de resultaten van algoritmes die menen tegemoet te komen aan je vermeende koopvoorkeuren. Gewoon negeren. Maar maak je vooral wél druk over het gebruik van algoritmen om statische bewijzen te leveren over maatschappelijke ontwikkelingen: de uiterst interessante column van Maxim Februari in de NRC van 24 mei 2016 over dit onderwerp is bijzonder verhelderend! 


Rood of blauw...maak je keuze
Terwijl ik voor het boekenschap sta te peinzen over die boeiende column schiet ik opeens in de lach: als klant mag je kiezen tussen een rode en een blauwe omslag. De inhoud is hetzelfde. Goed gevonden!


By, by Portland...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten