Zoeken in deze blog

dinsdag 12 juli 2016

Mount Angel Abbey

Efrain, de man die ons gister rondleidde door het Gordon House in Silverton, adviseerde om ook even naar Mount Angel Abbey in St. Benedict te rijden en vooral de bibliotheek van Alvar Aalto te bekijken: “’t Is vlakbij. Een schitterend ontwerp en er staan ook veel meubels van hem!” Het was inderdaad niet ver, maar alles was gesloten. Vanwege het naamfeest van St Benedictus. Er liep één vrouwelijke vrijwilliger rond, beetje gepikeerd dat de monniken haar niet hadden ingelicht, maar wij waren er wel blij mee. “Ja hoor, morgen is iedereen er weer.” Ergo, na ons bezoek aan het Museum of Mental Health rijden we opnieuw naar de abdij van de Benedictijner monniken.



Op weg naar de bibliotheek
De bibliotheek uit 1970 is mooi: heel sober, heel functioneel met een waaier als grondvorm. Op de folder staat een quote van Alvar Aalto: “Reading a book involves both culturally and physically a strange kind of concentration: the duty of architecture is to eliminate all distrurbing elements.” Dat vertaalde hij ook in het gebruik van zo weinig mogelijk ramen. Je kunt nergens naar buiten kijken, behalve in de kleine zaal met kranten en tijdschriften. Daar kijk je uit over de vallei…een concessie aan de monniken.


Zo valt het daglicht binnen
Mooi is ook de manier waarop Aalto gebruik maakt van het daglicht. Het stroomt door het grote raam in het centrum van de waaier over beide verdiepingen langs de studieplekken naar de begane grond. In de muren aan de buitenkant van de waaier zitten ramen vlak onder het plafond die licht werpen op de boekenkasten. Behalve de kleur van de (berken?)-houten boekenkasten gebruikt Aalto wit en zwart. Alle meubels zijn ook van hout met zwartleren bekleding. Het harmonieert allemaal prachtig met de bleke gezichten en de zwarte pijen van de heren…


Het enorme orgel in de sobere lichte kerk
De kerk van de abdij, in 1882 gebouwd in opdracht van Benedictijnen uit het Zwitserse Engelberg, heeft een Romaanse uitstraling met een minimum aan versieringen. “Saai wel.” vindt mijn lief die meer houdt van Gothische kerken met veel beelden en bladgoud. Ik bewonder het Martin Ott-orgel met 2478 pijpen en vind het doodzonde dat we hier net tussen twee gebedsdiensten in zijn, en er, andere optie, niet net een koor uit de omgeving aan het oefenen is. Op de parkeerplaats stond namelijk een auto met een fraaie sticker ‘Choir Power’. Helaas…


Benedictus...
 
...en Scholastici, zijn tweelingzus

Een verrassing is een beeld van Scholastica, de tweelingzus van Benedictus en eveneens kloosterling. Ze zijn geboren in 480 en stammen van een rijke familie uit Umbrië. Ik heb nooit geweten dat Benedictus een tweelingzus had, laat staan dat zij Scholastica heette. Voor zover ik weet stamt haar naam uit het Grieks en betekent: aan de studie van de filosofie gewijd. Het dikke boek dat het beeld van Scholastica hier vasthoudt zal ongetwijfeld de Bijbel verbeelden, maar ze léést!


De laatste van de kruiswegstaties
Geschenk uit München



Geen opmerkingen:

Een reactie posten