Efrain, de
man die ons gister rondleidde door het Gordon House in Silverton, adviseerde om
ook even naar Mount Angel Abbey in St. Benedict te rijden en vooral de
bibliotheek van Alvar Aalto te bekijken: “’t Is vlakbij. Een schitterend
ontwerp en er staan ook veel meubels van hem!” Het was inderdaad niet ver, maar
alles was gesloten. Vanwege het naamfeest van St Benedictus. Er liep één
vrouwelijke vrijwilliger rond, beetje gepikeerd dat de monniken haar niet hadden
ingelicht, maar wij waren er wel blij mee. “Ja hoor, morgen is iedereen er
weer.” Ergo, na ons bezoek aan het Museum of Mental Health rijden we opnieuw
naar de abdij van de Benedictijner monniken.
![]() |
Op weg naar de bibliotheek |
De bibliotheek
uit 1970 is mooi: heel sober, heel functioneel met een waaier als grondvorm. Op
de folder staat een quote van Alvar Aalto: “Reading a book involves both culturally
and physically a strange kind of concentration: the duty of architecture is to
eliminate all distrurbing elements.” Dat vertaalde hij ook in het gebruik van
zo weinig mogelijk ramen. Je kunt nergens naar buiten kijken, behalve in de
kleine zaal met kranten en tijdschriften. Daar kijk je uit over de vallei…een
concessie aan de monniken.
![]() |
Zo valt het daglicht binnen |
Mooi is ook
de manier waarop Aalto gebruik maakt van het daglicht. Het stroomt door het
grote raam in het centrum van de waaier over beide verdiepingen langs de
studieplekken naar de begane grond. In de muren aan de buitenkant van de waaier
zitten ramen vlak onder het plafond die licht werpen op de boekenkasten. Behalve
de kleur van de (berken?)-houten boekenkasten gebruikt Aalto wit en zwart. Alle
meubels zijn ook van hout met zwartleren bekleding. Het harmonieert allemaal prachtig
met de bleke gezichten en de zwarte pijen van de heren…
![]() |
Het enorme orgel in de sobere lichte kerk |
De kerk van
de abdij, in 1882 gebouwd in opdracht van Benedictijnen uit het Zwitserse
Engelberg, heeft een Romaanse uitstraling met een minimum aan versieringen.
“Saai wel.” vindt mijn lief die meer houdt van Gothische kerken met veel
beelden en bladgoud. Ik bewonder het Martin Ott-orgel met 2478 pijpen en vind
het doodzonde dat we hier net tussen twee gebedsdiensten in zijn, en er, andere
optie, niet net een koor uit de omgeving aan het oefenen is. Op de
parkeerplaats stond namelijk een auto met een fraaie sticker ‘Choir Power’.
Helaas…
![]() |
Benedictus... |
Een
verrassing is een beeld van Scholastica, de tweelingzus van Benedictus en
eveneens kloosterling. Ze zijn geboren in 480 en stammen van een rijke familie
uit Umbrië. Ik heb nooit geweten dat Benedictus een tweelingzus had, laat staan
dat zij Scholastica heette. Voor zover ik weet stamt haar naam uit het Grieks
en betekent: aan de studie van de filosofie gewijd. Het dikke boek dat het
beeld van Scholastica hier vasthoudt zal ongetwijfeld de Bijbel verbeelden,
maar ze léést!
![]() |
De laatste van de kruiswegstaties Geschenk uit München |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten