“Hoe laat is
het schat?” “Vijf voor zeven.”
De wekker staat op half acht. Kan uit. We zijn allebei klaar wakker voor een bezoek aan Mercedes-Benz in Medford en
De wekker staat op half acht. Kan uit. We zijn allebei klaar wakker voor een bezoek aan Mercedes-Benz in Medford en
De
Serviceafdelingen kennen geen balie, maar evenveel glazen werkruimtes als er Service
Advisors zijn. Hier in Medford werken er twee. “Hé, nice to see you again!!!”
‘Onze’ service advisor is Rachael. Haar collega Shannon kijkt ook op als we
binnen komen, glimlacht en knikt. En ja, Rachael is bijna klaar met een klant
en dan is zij ervoor ons. Ik vind het nog steeds grappig dat er bij Mercedes op
elk filiaal waar we komen, behalve in Florida, vrouwelijke Service Advisors
werken. Zowel omdat het vrouwen zijn, kom daar eens om bij Nederlandse garages,
als ook vanwege hun rol: ze zijn je echt helemaal toegewijd. Ze doen de
complete intake, vragen technisch goed door, maken de afspraak met de garage,
briefen de monteur, houden je tijdens het werk aan jouw auto op de hoogte van
de voortgang en je rekent ook bij hen af. Maar, als ik eerlijk ben, doen de
mannen bij onze garage in Amsterdam West dat ook allemaal. Ik krijg daar alleen
nooit het gevoel dat ze er helemaal speciaal voor mij zijn, àls ze me al zien
staan…
In je vers
gewassen(!) auto ligt een bedankkaartje met een foto van Rachael en Shannon in
de showroom. De eerste zin luidt: “We greatly appreciate you allowing us to
take care of your vehicle’s service needs.” En als je niet 100% tevreden bent
moet je vooral direct hèn bellen.
 |
Service: een belangrijke reden m van Amerika te houden! |
Wat ik
bijzonder vind, is hoe jij als klant al in de eerste zin centraal staat:
waardering voor het feit dat jij hen de zorg voor je auto toevertrouwt, dat jij
hen toestaat om voor de service te zorgen. Het gaat om het gebruik van
werkwoorden: ‘Wij waarderen…’ in plaats van ‘Wij zijn blij…’ of tikkie formeler
‘Wij zijn verheugd…’ Ook heel knap is de verpersoonlijking van de auto. Het is
niet zomaar een ding, je auto heeft behoeften, het gaat om ‘your vehicle’s
service needs.’ Je kunt vinden dat mensen die hun auto vertroetelen niet
helemaal sporen, maar ik heb ook momenten dat ik niet alleen mijn lief, maar
ook ons campertje dankbaar ben voor, noem eens iets, een urenlange rit door
bergen met talloze haarspeldbochten. Mijn lief krijgt dan een zoen, het
campertje een paar kloppen op het dashboard.
Even terug
naar de wachtruimte van de garage…Ik heb van te voren altijd de wildste ideeën
over een zo efficiënt mogelijk gebruik van de wachttijd. In dit geval: oude
e-mails opruimen, De Groene Amsterdammers van de afgelopen weken lezen want ik
ben een echte fan van H.J.A. Hofland en zal z’n scherpe blik missen, ruimte
maken op m’n iPhone voor nieuwe foto’s, ook even kijken of er nog interessante
bladen op de salontafel liggen en of er wellicht boeiende of grappige dingen te
zien zijn op het mega-tv-scherm dat hier in Medford ongetwijfeld weer dominant
aanwezig is…
 |
Je kunt ook het werk volgen. Onze camper is de achterste... |
Op de glazen
tafel ligt het julinummer van een blad met de titel ‘People’. Ik sla het open
vanwege de coverstory: ‘100 reasons to love America’, verschillende verhalen in
de aanloop naar de viering van 4 juli, met als kapstok ene Matthew McConaughey.
Blijkbaar een man om van te houden als je rugbyliefhebber bent? De andere
redenen zijn niet verrassend: Grand Canyon, McDonalds, en andere highlights qua
toeristische trekpleisters en overal aanwezige eettenten. Ik mis er echter een
en dat is deze: de proactieve manier waarop bijna alle mensen, ook de
vakkenvullers in de supermarkten, met je omgaan: “Looking for something, Mme?”
“Can I help you. Mme?” Dat is steeds weer genieten, zoveel alerte aandacht.
 |
Mooi!!! |
Ik blader
verder en zie vijf vrouwen in Shorts Suits. Top! Dat had ik ’s zomers ook graag
gedragen: prachtige lange, en bijzonder goed gesneden colberts met daaronder
een korte broek. Echt mooi om te zien en zoveel comfortabeler dan een korte
rok! Terwijl ik nog wat verder inzoom op de details van deze modeontwerpen,
komt de aankondiging dat Barack Obama en Hillary Clinton onderweg zijn naar
Charlotte, North Carolina. Voor het eerst samen op tournee. Vlak daarvoor horen
we dat de rechter in het onderzoek van de FBI naar haar e-mailgedrag geen
aanleiding ziet om een aanklacht tegen haar in te dienen. Ik duik in De Groene
en wacht op livebeelden uit Charlotte.
Clinton ziet
er zeer ontspannen uit, en Obama zit er even ontspannen naast, behalve als zij
Trump aanvalt. Doet ze een paar keer en je ziet Obama steeds, miniem uiteraard,
verstrakken. Ik snap niét dat ze dat doet. Je wint er sowieso niks mee anderen
af te kraken en Obama is weliswaar van dezelfde partij, maar ook nog steeds
President van alle Amerikanen, inclusief de Trumpaanhagers en de man zelf.
Na anderhalf
uur meldt Clemens: “Schat, de camper staat klaar!” Wat me zelden overkomt, ik maak
me nu met heel veel moeite los van het scherm en lees later in de NYT dat
Clinton weliswaar niet wordt vervolgd, maar dat James B. Comey, de directeur
van de FBI, wel heeft geconstateerd dat Clinton zich hoogst onverantwoordelijk
heeft gedragen. De pot kan dus de ketel niet meer verwijten dat-ie niet
geschikt is voor de hoogste functie binnen de USA…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten