Zoeken naar koelte en sequoias

In alle vroegte wakker worden van waterdruppels op de achterruit terwijl de geur van nat gras je neus prikkelt…Dàt is echt lang geleden!

Wakker worden op River Lakes...

Al snel krijgen de sproeiers van River Lakes gezelschap van vrolijke vogels en vroege golfers op de driving ranch. Heel aangenaam allemaal, tot de temperatuur de dertig weer passeert. Dan rijden we uren langs de Kern River de bergen van Seqouia National Forest in. Een flink stuk voorbij Lake Isabelle begint rechts de Lloyd Meadow Road. Die is net weer open en leidt naar een stuk of vijf vrije campgrounds. De vijfde zou de mooiste zijn en het best toegankelijk voor campers. De zandweg naar beneden is best steil en het bos is vergeven van de steekvliegen, maar het is met drieëntwintig graden prettig koel. Het ruikt ook heerlijk naar dennen…

De frisse berglucht is daarna goed voor bijna negen uur non-stop slapen. Verrukkulluk!

Met enige moeite lukt het al slippend de steile zandweg weer omhoog te komen en de verharde weg weer te bereiken. Dan kan de speurtocht naar de giant sequoia’s beginnen. 

Eerst zoeken we een trail naar de ‘George Bush Sr. Tree’, zo genoemd omdat hij als president in 1992 de Giant Seqouia’s tot unieke objecten heeft verklaard die voor altijd beschermd moeten blijven zodat alle mensen van hun schoonheid kunnen genieten. Aldus de vrij vertaalde tekst op het stenen plateau bij de makkelijk te vinden boom. Heeft de man toch nog iets goed gedaan…

We kijken naar de enorme boom. 

"...vijfentwintig!"

“Hoe groot zou die zijn?” Clemens loopt om de giant sequoia heen en telt: “Vijfentwintig grote stappen, dus zeg maar vijfentwintig meter.” Ik heb echt nog nooit zo’n mooie boom gezien en leg voorzichtig mijn hand op de bast. “Wat is die zàcht! Moet je voelen! Bijna aaibaar!” 

Aaibare bast van sequoiasBijschrift toevoegen

Langs de trail staan nog meer van die aaibare bomen. En ik vind de dennenappels ook bijzonder. “Kijk, niet van die harde schubben, maar zachte ovale vormpjes.” “Ik zie het. Grappig.” “Zou hier zo een dag kunnen blijven. Vooral omdat het zo lekker stil is. Geen mens te zien.” “Ja, heel idyllisch.” vindt ook mijn lief. Maar we lopen terug naar de camper, rijden de hele dertig kilometer terug naar het begin van de Lloyd Meadow Road, gaan twee keer rechtsaf en dan zitten we op de Western Devided Highway. Ook een weg die vaak tot juli is gesloten, maar nu niet. We gaan de ‘Trail of 100 Giants’ doen. Deze trail is in onderhoud bij het Giant Sequoia National Monument. Er is ook een officiële parkeerplaats en een ranger die de vijf dollar fee in ontvangst neemt en je een trail-folder overhandigt. Het lijkt best druk, want alle officiële parkeerplaatsen zijn bezet, maar eenmaal op pad kom je bijna niemand meer tegen. Alleen een witte man met een lange grijze baard en idem paardestaart, een klein donker meisje met prachtig rastahaar, een volumineuze witte dame met een groot mes aan een enorme riem om haar dikke buik en een piepklein keffertje met een roze strik. Curieus gezelschap…

Proclamatie Tree
Je kijkt er door heen!

Het is alweer een president, Clinton, die dit deel van het Seqouia Forest tot Nationaal Monument heeft verklaard. Dat was in 2000 en de eerste Giant Sequoia die je tegenkomt heet dan ook ‘Proclamation Tree’. De boom dateert zelf van rond het jaar 500, heeft een doorsnee van 5,50 meter, is bijna 75 meter hoog en je kunt er onderdoor kijken. 

De papieren rondleiding is ook heel informatief over de andere bomen die je hier ziet, soms samen opgegroeid zoals een Sequoia en een Incense Cedar. Maar er groeit ook ‘Sugar Pine’, Ponderosa Pine en ‘White Fir’. Ik ken helaas alle Nederlandse namen niet, behalve dat wij ‘white fir’ zilverspar noemen.

Gevallen sequoia

Je komt langs twee, of eigenlijk drie omgevallen Seqouia’s. Eentje ligt er al honderdzestig jaar! En de ander twee bijna vijf jaar. Een Duitse toerist heeft het vallen die ‘tweeling’ gefilmd en op YouTube gezet. We hebben hier in het bos geen bereik dus ik kan het pas later opzoeken, maar kijk je naar de ‘onderkant’ van de omgevallen bomen dan ben je verbijsterd: zó lang en zó weinig wortels. Ja wel in de breedte, maar nergens dieper dan 1,8 meter!

Voor de verhouding:
kerstboom van twee meter aan de voet van een sequoia

Ook aardig om te weten: de naamgever van deze reuzen heeft de boom zelf nooit gezien. Het is een Cherokee Indiaan en hij wilde vooral iets met alle vijf klinkers van het Engels.