Zoeken in deze blog

woensdag 15 juni 2016

Beren op de weg, genieten van bergbeken en een echte berenval

De tweede dag in Yosimeti National Park vertrekken we van een free campground nét buiten de zuideringang en rijden redelijk vroeg over de bochtige weg naar onze bestemming voor vandaag: Yosimeti Valley. Heb ik gistermiddag eindeloos het bos langs deze weg met m’n ogen afgegraasd op bewegende beren, nu steekt er plotseling een over. Clemens slingert de camper snel naar een ruime plek in de berm aan de andere kant, ik geef hem z’n camera en hij probeert de beer te volgen. “Kijk daar, nóg een!” Beer nummer twee is aanzienlijk groter, kijkt na het oversteken wel even over de linkerschouder naar onze camper, maar verdwijnt daarna rustig tussen  de bomen. Mijn lief bekijkt natuurlijk gelijk het fotoresultaat: “Volgens mij zit er echt één goeie bij!”
De volgende stop is Tunnelview, een plek vlak na een tunnel door de rotsen aan de westkant van Yosimeti Valley. Maar we zijn zo vroeg dat de zon nog bijna recht in je camera staat. 

Parkeren tussen eeuwenoude appelbomen in Yosimeti Valley
Doorrijden dus…naar de eeuwenoude appelboomgaard annex laatste parkeerplaats aan de oostkant. Van daar ben je snel met de shuttle bij het begin van de ‘Miror Lake Loop’, een schitterende hike van bijna tien kilometer langs Snow Creek.

Miror Lake is echt een lieflijke plek. Het water is wel een beetje teveel in beweging om de gespiegelde North Dome te zien, jammer. Omdat het zo’n heerlijke plek is, met een bergwei er bij, blijven veel mensen daar hangen. Wij lopen door en genieten dan van de relatieve rust op het pad.


Miror Lake is prachtig, ook als het water matig spiegelt...
Op het keerpunt van de trail loop je over een stevige houten brug. Aan beide kanten zijn mensen naar beneden geklommen om lekker aan het water te lunchen. “Er zijn vast plekken waar je makkelijker bij het water komt!” roep ik na een mislukte poging om daar ook naar beneden te klimmen. Na een paar honderd meter krijg ik, cross my fingers, gelijk. We eten onze boterhammetjes op een romantische plek waar de Snow Creek en de Tenaya Creek samen komen.


Lunchen aan de oever van Merzed
Halverwege de wandeling terug langs de noordelijke oever van Snow Creek zie ik een tonvormig iets op wielen tussen de bomen. Er zit een bordje op: ‘Bear Trap’. “Hé, kom even kijken! Dit is zo’n berenval uit de film in Sequoia National Park!” Ik vond die scenes uit de film over beren heel aangrijpend. Het gaat over beren die te vaak inbreken in auto’s en tenten om eten te pakken te krijgen. Even afgezien van het feit dat iedereen geacht wordt voedsel in berenboxen had moeten stoppen om dit te voorkomen, proberen de rangers zo’n ‘human food addicted bear’ in een berenval te lokken en mijlen verder in het park weer los te laten. Maar dat werkt meestal niet. Beren lijken wat dat betreft op katten: ze zijn in no time weer terug op hun bekende stek. Daarna is de berenval de enige manier om ze te vangen, te verdoven en te doden. De ranger die dat vertelt krijgt bijna tranen in haar ogen…


Berenval in het bos
De Yosimeti Falls willen we natuurlijk ook niet missen. De shuttle brengt ons eerst terug naar de appelboomgaard voor vers water en een trui en dan naar de start van de trails naar de ‘Lower’ en de ‘Upper Falls’. Als overjarige toeristen lopen we aan het einde van de middag naar de plek waar de Lower Fall op de rotsen klettert. Het is er natuurlijk berendruk, maar het lukt me een foto te maken met maar weinig mensen er op, en na wat iPhotoretoucheerwerk ziet-ie er best goed uit. Ook de opname van ‘Upper’ en ‘Lower’ mag meedoen, hoewel de foto met de hoogte van beide is mislukt...


Yosimeti Falls in de lente
Het gekke is dat deze enorme waterval alleen nú is te zien. Over een paar weken is er nog een ielig stroompje over, in de herfst zie je alleen nog korstmossen die de plekken aangeven waar het water nu naar beneden stort. En in de winter? Ik lees het infopaneel: ‘The meager spray dribbles over the cliff and freezes. Listen for ice crashing in the morning.’…

We wandelen terug naar de Shuttlehalte voor een rit naar de appelboomgaard, trakteren onszelf onderweg op een ‘Drumstick’, een cornetto-ijsachtige, en stoppen op de terugweg alleen nog bij ‘El Capitan’. 


El Capitan
Dit is de rots die wereldberoemd is bij bergbeklimmers en model staat voor Apple’s jongste besturingssysteem voor de Mac’s. En als je hier dan toch rondrijdt, ook maar even stoppen bij deze steile rots van 2300 meter, je hoofd achterover gooien en onder de indruk raken van dit ongenaakbare staaltje natuurschoon…
En morgen wéér een dag genieten van YNP!














Geen opmerkingen:

Een reactie posten