San Francisco: wandelen van Ferry Building naar Fort Mason en meer…

Met de BART van Castro Valley naar Embarcadero is op zich al een avontuur. Vooral voor je oren! Wat een herrie maken deze Bay Area Rapid Transporttreinen. Alsof je permanent onder een spoorbrug staat waar een trein overheen dendert. Duurt een half uur en we kunnen elkaar nauwelijks verstaan…

Pier 7 met de brug naar Oakland

Het idee is vanochtend van de Ferry Building, langs alle pieren aan de San Francisco Bay naar Fort Mason te wandelen en daar bij het beroemde vegetarische Greens te lunchen.

Ferry Building is recent compleet verbouwd en in 2013 opgeleverd. Je vindt er nu heel veel winkeltjes die bijna allemaal gerelateerd zijn aan koken, eten en drinken. Geen verrassingen natuurlijk, al die wijn-, olijfolie-, kaas-, brood-, koffie-, thee-, kruiden-, glazen- en keukenspullenshops, maar als altijd leuk om rond te kijken. Zeker na zoveel wildernisweken.

Wat een verrassing had kúnnen zijn is een oester eten bij ‘Hog Island Oyster Company, een restaurant aan de baai. “Zullen we?” “Nee schat, het is pas elf uur! Veel te vroeg! Maar als jij wel wilt wacht ik buiten op je.” Maar dat zie ik niet zitten.

We wandelen langs de gerestaureerde pieren die bijna allemaal een nieuwe bestemming hebben gekregen. Dat geldt niet voor nummer 7 en 27. Pier 7 is speciaal voor vissers. Open sinds 1990, en op de kop zijn met name Chinese mannen en vrouwen, herkenbaar aan hun Chinese ronde hoeden vis aan het vangen. Voor hun restaurantjes? Chinatown is vlakbij. Op de banken hangt natuurlijk ook een enkele zwerver. 

Banken in de vorm van barnacles

Even verder stuit je op een serie lage witte baksels. Om op te zitten? Ja, dat kan, maar het zijn eigenlijk grote barnacles, schelpen die zich hier in de baai aan harde oppervlakten hechten en opvallende geometrische vormen hebben. Die vormen zie je terug in de witte banken. Niet mooi, wel intrigerend. En dan is er de Legal Warf, een concentratie van advocatenkantoren, een museumpier met een expositie van een Nederlander, Theo Jansen die onder de noemer Strandbeest allerlei draadachtige sculpturen op stranden heeft gemaakt. Kost $ 30 pp, slaan we over…

Pier 27 is de Cruise Ship Terminal. Er ligt een giga exemplaar langs de kade. Taxi’s rijden aan en af met passagiers die daarna enorme rolkoffers met zich meeslepen….

Dungeness krab kondigt zich al aan...

En dan komen we al het klassieke toeristische Embarcaderodeel binnen, met als ‘hoogtepunt’ Fisherman’s Wharf. Het is één grote kermis op die laatste pieren. Het is ook het deel voor naar Alcatraz. Dat gevangeniseiland hebben we in 1994 al bezocht en dat vonden we allebei heel bijzonder. Ik bekijk nu alleen de infopanelen over het leven van al het personeel dat daar werkte en ook woonde. Gezinnen die blij waren dat ze de drukke stad achter zich konden laten en in alle rust bezig waren met het onderwijs aan hun kinderen en het verzorgen van hun moestuin…

Nog een enkele vlonder met zeeleeuwen

Ik herinner me ook heel veel zeehonden die op de pieren lagen te zonnen. “Die zijn er vast niet meer. Kom, laten we verder gaan.” Net als ik met Clemens mee wil lopen, hoor ik ze blaffen. Toch even kijken en ja hoor, er ligt nog een kleine groep op een houten vlot in de luwte van de golfbreker links van pier 45. Hoeveel? Een stuk of vijftien? Waar zou de rest zijn gebleven? Ik herinner me een kleine honderd van deze dieren…

Op de kermis zit ook nog de plek waar je de bekende ‘Dungeness Crab’ kunt krijgen, maar nee, te druk allemaal. Voorbij de kermis kom je op een klein stuk zandstrand met het Maritime Museum op de achtergrond. Ziet er heel aantrekkelijk uit, zo’n natuurlijk stadsstrand. 

Drie levende wezens op het stadsstrand...

Even zitten? Nee,  we hebben trek en lopen door naar Fort Mason. 

Dat is nu één groot cultureel en creatief centrum inclusief een  jeugdherbergachtige accommodatie voor internationale jonge gasten.

Greens, waar we willen lunchen, vinden we na drie keer vragen in een van de voormalige loodsen. Zodra je binnenstapt zie je een soort staande receptie en ruik je wijn. Wat blijkt? Greens is vandaag gesloten vanwege een wine-event!
In de loods tegenover Greens zit Cook & Company. Het is niet meer dan een balie waar je sandwiches kunt bestellen en meenemen om ze aan een van de lange houten tafels om de hoek lekker op te eten. Ik neem een Albaco Tuna Giabatta en Clemens iets met kaas en gebakken eieren op een stevig bruinbrood.

In plaats van lunchen bij Greens...

“En wat doen we nu?” “Teruglopen naar de kabelbaan en omhoog naar Little Italy is mijn voorstel.”  Dat pakt anders uit…we lopen wel terug, zien de drommen toeristen bij de kabelbaan plus de prijs van de kaartjes ($ 7 voor een piepklein traject), duiken een Starbucks in, zoeken op de kaart een stadsbus omhoog en ‘touren’ even later voor $ 1 een dik half uur gezellig door Little Italy en Chinatown. Bij alle haltes is het superdruk, maar nu zijn we de enige allochtonen…