“Ah! The White House!”

De vlaggen op Sierra Park hangen nog halfstok, goed om te zien. “…en Obama heeft zijn bezoek aan Yosimeti vanwege het drama in Orlando afgezegd.” Dat vertelt een buurman als we afscheid nemen van het park waar we drie dagen lang hebben genoten van de Mediterrane ambiance. De buurman zou ook nog aan zijn zus in San Francisco vragen of ze tips had voor goede betaalbare overnachtingsplekken “…maar die zijn er gewoon niet. Sorry!” 

Met dank voor de moeite rijden we over de Hwy 41 naar Yosimeti National Park.

Bij de Zuidingang van Yosimeti
hangt de vlag ook halfstok na de moorden in Orlando 

Op weg naar Glacier Point over de gelijknamige weg die al in 1883 is aangelegd, stuiten we op een ‘Detour’. Omleiding? Nee hoor: iedereen die door wil naar Glacier Point moet hier bij Badger Pass Ski Area parkeren en verder met de shuttle. Dat zijn erg veel mensen en we staan een dik half uur in de rij te kijken naar de skilift op de heuvel tegenover de parkeerplaats…

Langzaam opschuiven voor een plek in een nieuwe bus
bij Badger Pass Ski Area

Intussen is het duidelijk dat de Clemens’ voorkeurtrail naar Sentinal Dome een ‘scramble’ deel heeft over granieten rotsen. “Hoe zwaar is scramble?” Mijn Engels-Nederlandse App geeft ‘scrambled egg’ als voorbeeld en ‘krabbelen’. Dat laatste lijkt erg op klauteren, en ik heb ook geen zin om door elkaar gehusseld te worden, dus Ik rij door naar Glacier Point. Clemens stapt uit bij de trailhead voor Sentinel Dome (2476 meter) en Taft Point (2287 meter) . Als je die trails doet zijn er ook een verbindingen richting Glacier Point. “Dan zien we elkaar daar! Veel plezier!” De afspraak is wel dat Clemens de lange Taft Point Trail alleen doet als hij aan kan sluiten bij andere hikers.

Nevada Fall en Vernal Fall in de verte 

Glacier Point biedt een magnifiek uitzicht op de Half Dome, de Nevada Falls en de rest van de High Sierra. Het is er druk, maar het valt me ook weer mee, want de ranger bij het Reservation Station waar we op de heenweg informeerden naar mogelijke plekken op een van de campings vertelde dat ze per maand 600.000 bezoekers tellen. “En als we morgen naar het noordelijkste deel gaan? Kunnen we dan daar dan wel kamperen?” “Nee, die campgrounds zijn nog gesloten. Twee weken geleden lag er nog een dikke meter sneeuw en nu is het grondwaterpeil nog te hoog voor de sceptic tanks van de toiletten.” “Nú nog? Het is toch al juni?” “Oh, vergis je niet. Je bent daar wel op ruim 3000 meter hoogte. Daar maak je binnen 12 weken alle seizoenen mee: de overgang van winter naar lente, de lente zelf, de zomer, de herfst en de nieuwe winter… Jullie zijn helaas een paar weken te vroeg.”

Dwalend over Glacier Point, op 2200 meter, ontdek ik een leuk verhaal over de Half Dome (2693 meter) en North Dome (2294 meter). De een rechts en de ander links van Yosemite Valley: ‘American Indians tell of a woman and her husband who argued and fought. The displeased spirtits changed them into stone, Half Dome and North Dome…. To face eachother forever across the valley.’

'Zij', de North Dome, tweede ronde rots van links

'Hij', links in beeld 

Terwijl ik nog uitgebreid in het amfitheater zit te genieten van de Nevada Falls  (1801 meter) plus Vernal Falls (1538 meter) in de Merced River hoor ik achter me: “Ha schat!” Mijn lief is er weer. Niemand ontmoet die ook Taft Point wilde doen. Ik laat hem alle interessante punten van Glacier Point zien en dan pakken we de bus terug. 

De chauffeur is van het type bullebak, maar wel een attente bullebak. Op de gigantische parkeerplaats vraagt hij regelmatig: “Anybody’s car in this section?!” Als we in de buurt van de camper komen, het is de enige tussen gewone personenauto’s, roepen wij: “See that campervan in de middle?” “Ah, the White House!” om, als wij zijn uitgestapt, op de kentekenplaat te wijzen en te vragen van welke land dat is. We chatten nog wat over het transport van de camper naar de USA en dan geeft hij gas. Wij kijken elkaar lachend aan: “The White House, da’s wel een leuke bijnaam voor ons rijdende huis!”