Het is
vrijdag en we moeten onze ‘Eucalyptuscamping’ in East Bay verlaten: juni is de
Gay Pride Month, met deze week het San Francisco International LGBTQ Film
Festival ’Frameline 40 Years Out’ en dit weekend de SF Pride Parade op Market
Street. Lijkt me fantastisch om mee te maken, maar ja, we hebben op onze reis helaas
geen inwoners van San Francisco ontmoet bij wie je nog een paar dagen voor de
deur kunt staan, en er is in de wijde, wijde omtrek geen campsite meer
beschikbaar…
 |
Van Richmond naar San Rafael... |
“Waar naar
toe?” “San Rafael, Marin County. Daar staan een paar gebouwen van Frank Lloyd
Wright.” We mijden de drukte van SF en gaan via de US 580, East Bay, naar het
noorden. Bij Richmond steken we de San Pablo Bay over…en zien in de verte hoe
Golden Gate Bridge compleet in de mist is gehuld! Mazzel, wij hebben hier een
schitterend uitzicht en we doen het gewoon met de herinneringen aan een
zonovergoten rode brug uit 1994.
 |
Voorkant van het ovale postkantoor in San Rafael, zonder wereldbol onder aan de vlaggenmast |
Marin County heeft Frank Lloyd Wright gevraagd een postkantoor, een gemeentelijk administratiekantoor en een gerechtsgebouw te ontwerpen. Het eerste gebouw staat op zichzelf en is niet echt bijzonder, behalve dat er op de verschuivende plek waar de zon door de overkapping komt ooit een wereldbol om de vlaggenmast draaide. Die is verdwenen…
 |
Ingang van het Civic Center... auto's kunnen voor rijden |
De andere
twee gebouwen zijn van boven af gezien een lange geknikte knakworst, met een
platte onderkant. In de knik, ongeveer op een derde van de totale lengte, zit
een koepel en daar huist de ronde Openbare Bibliotheek. Wat moet het heerlijk
zijn om hier te werken! Ik geniet ook van het oog voor detail van deze meesterontwerper:
zelfs de borden waarop je leest welke afdeling je binnen loopt zijn in stijl!
 |
Oog voor detail! |
Het
gerechtsgebouw heeft een paar ronde rechtszalen en eindigt in een gevangenis,
min of meer verstopt in een heuvel. Maar die zijn allemaal niet toegankelijk
voor het publiek.
Op de
bovenste verdieping van het gerechtsgebouw zit een openbaar restaurant met een
schitterend terras: prima plek voor de lunch na de self-guided tour door de
beide gebouwen…
 |
Het terras bij het openbare restaurant |
Na de lunch
gaan we op zoek naar een voorbeeld van Case Study House (CSH) nummer 26, het
Harrison House aan de San Marino Drive. CSH is een interessant ontwerpprogramma
van het tijdschrift Arts & Architecture dat samen met een achttal
architecten de toon wilde zetten voor de architectuur na WOII. Ik heb helaas
geen huisnummer en zelfs een gezellige ontmoeting met een straatbewoner levert
niks op. Jammer dan…
Clemens
keert de camper op een iets de steile oprit naar een huis met een iets te diepe
goot tussen weg en oprit. Lang verhaal kort: de klem van de reserveband onder
de auto schiet los, komt klem te zitten op een asfaltrandje langs de goot als
we de oprit af willen rollen, wringt zich dan in de vuilwatertank et voilà: een
nieuw hoofdstuk ‘pech’ is een feit. Wat nu? Het is vrijdagmiddag en we moeten
nog een flink eind rijden voor we überhaupt een kans maken ergens op een
camping terecht te kunnen. Dus reserveband in de keuken getild, klem van de
band vastgebonden met een touwtje en doorrijden…
Uiteindelijk
vinden we een plek op ‘Olema’, een commerciële camping waar we op een
‘tentsite’ mogen staan. Clemens ziet kans om de reserveband een plek te geven
tussen de golftassen, de golfkarren, de bbq en de e-bikes. We draaien een kraan
open en slaken een zucht van opluchting: de watertank is weliswaar enorm
ingedeukt, maar lekt niet. Kunnen we even rustig met de buren babbelen. Een
jong stel met een zoontje van twee en een nieuw kind op komst: “December!” “En
hoe zijn jullie hier beland?” “We wonen bij Lake Tahoe en wilden een weekendje
naar Big Sur. Maar vandaar tot hier zijn alle campings vol!” Da’s alles bij
elkaar wel bijna driehonderd kilometer kuststrook waar je gewoon nergens
terecht kunt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten