Towing Adventures...

Precies zeventig ‘feet’ voor de kruising van West Admiral Boyle Drive en South Lewis Street in New Iberia, Louisiana,  weigert de versnellingsbak dienst. Motor uit en opnieuw starten, ook deze reset-truck werkt niet meer. De display laat alleen een ‘N’ zien. Help, wat nu?!

We staan linksaf voorgesorteerd en het is spitsuur.

Clemens gebaart auto’s achter ons met een armzwaai links of rechts te passeren. Dat doen ze zonder gemor of hevig getoeter. 

Ik overweeg uit de auto te stappen en bij het tankstation aan de overkant van de drukke weg om raad te vragen, maar dat vindt Clemens geen goed idee. Hij wil eerst Vernon bellen.

Vernon en Cathy hebben we een week geleden in St. Francisville ontmoet. Zij wonen hier in New Iberia, hebben ook een kleine camper, een Dodge, met een sprintermotor en hij vertelde over een bedrijf waar die van hen in onderhoud is. Vernon Melancon is, behalve gepensioneerd tandheelkundig chirurg, ook vrijwillig ‘Deputy In Charge Of Reserves’ bij de het kantoor van de Sheriff van Iberia Parish. Kan heel handig zijn nu!

Na een minuut of wat stopt de dienstdoende sheriff langszij: “Trouble?” Ja, valt niet te ontkennen… Hij zet zijn auto achter de camper zodat het voor iedereen duidelijk is dat deze rijstrook vooralsnog onbruikbaar is. En hij belt de sleepdienst. Dat duurt gelukkig even. Want waar wil je heen gesleept? “We wachten op Vernon Melancon. Hij komt er aan en hij weet naar welke garage we gesleept moeten worden. Kent u hem?” Ja zeker, de sheriff kent hem. We wachten en babbelen wat…

Vernon arriveert na een kwartiertje. De sleepdienst, Mark’s Towing, ook. Het is dan bijna vijf uur. Een belletje naar Vernon’s Darby Motor Service geeft moed: “Breng maar. Morgen kijken we wel.” Intussen is Cathy ook uitgestapt en haar eerste reactie is: “You stay with us tonight!” We rijden met hun auto alvast naar Darby…

De eerste sleep...

Vlak voor de oprit naar Darby’s werkplaats vliegt de sleper iets te snel over een diepe geul in de weg. De kont van de camper knalt op het asfalt, het reservewiel schiet los en de afvoeren van douche en keuken breken af: een waterspoor markeert de laatste meters naar de overnachtingsplaats van ons mobiele huis…

Afvoerpijpen gebroken...

De volgende ochtend, het is dinsdag, zakt de moed eerst even twee keer in de schoenen: Henk van Darby kan niks met een kapotte sprinterversnellingsbak, maar hij heeft gebeld met Kimberly van Dodge in Breaux Bridge, dertig mijl verderop. Volgens haar kunnen zij ‘m repareren. Cathy rijdt ons de hele dag overal naar toe en nu dus naar Breaux Bridge. De camper zal er in de loop van de middag ook zijn. Eenmaal daar denkt de baas van Kimberly duidelijk anders over de kans dat ze de versnellingsbak kunnen repareren. Dat kònden ze wel, maar helaas hebben ze daar de juiste tools niet meer voor. Wat nu? “You have to go to Mercedes in Baton Rouge. I phoned them.” We zuchten en Clemens vertelt over onze slechte ervaringen met Mercedes in Fruitland, Florida: aardige mensen, maar volstrekt niet oplossingsgericht. “Wilt u nog een keer bellen zodat we echt zéker weten dat nóg een sleep van bijna honderd mijl niet voor niks is?” Dat gebeurt en vanuit Baton Rouge krijgen we telefonisch zekerheid dat ze het probleem verhelpen, al dan niet met behulp van een afdeling ‘homologatie’ in Duitsland. Daar matchen ze de Europese met de Amerikaanse serienummers, zodat serienummers en onderdelen herkenbaar zijn. Er zit niks anders op dan de sleper naar Baton Rouge te sturen en er zelf morgenochtend achter aan te gaan.

Voor de middag zijn we nog bij de Mark’s Towing langs gereden: we kunnen langs komen voor reparatie van de afvoeren. Zij zullen dat betalen...

Woensdagochtend rijden we in Cathy’s ‘Chevy’ naar Baton Rouge. De Service Advisor in charge is Marjorie Reiff, een doortastende dame die gelijk ook hele verhalen vertelt over haar Nederlandse vriendin, Sara Zoutendijk, en haar eigen trainingsprogramma's op de ‘plant' van Mercedes in Germany.
Ze begrijpt onmiddellijk waar het om gaat, en belooft voor het eind van de middag te bellen of te mailen wat er precies aan de hand is en wanneer de klus geklaard kan zijn. “Tuurlijk, het is jullie huis. Dat snap ik!”

Via de mail laat ze weten dat we de camper de volgende ochtend op kunnen halen: er was iets met het relais van de transmissie, een onderdeel met een herkenbaar nummer er op; er zit een nieuw exemplaar in…klaar!

Dat moment voor het stoplicht, als de versnelling dienst weigert, lijkt opeens een complete week geleden..