By by Sweet Louisiana, hello Texas

Amerikanen beleven zichzelf in termen van de staat waar ze lang wonen of zijn geboren: “I’m from [vul in]…”. Nu we het zuidoosten van de USA plus alle staten van het Mississippidal voorgoed verlaten en de grens met Texas passeren voelt het inderdaad alsof we een andere wereld binnenrijden. Waarom? Nog geen helder idee…

De eerste stop is afslag 880 op de Interstate Highway 10. Mocht je alleen via die weg Texas doorkruisen, dan vraagt het dus 880 mijlen voor je een volgende staat binnenrijdt. Immens gebied, met veel woestijn in het westen…

Wij nemen 880 om bij het Visitor Centre een wegenkaart, een boekje met staatsparken en andere info te vergaren. Papieren wegenkaarten zijn in mijn ogen onmisbaar voor het overzicht en ik gebruik ze ook om af en toe ‘Xander’ van de TomTom te corrigeren als die weer een snelweg op wil.

Ik moet ook wat bekennen: ik bekijk Texanen bijna automatisch in met een gekleurde bril. Gekleurd door een vooroordeel over rednecks en vergelijkbare types zoals ik die heb gezien in tv-series en films. Randy Newman bezingt ze ook en de man die ons in het Visitor Centre helpt, voldoet helemaal aan het seksistische gedrag dat er in m’n vooroordeel bijpast: tijdens ons gesprek dalen zijn ogen voortdurend een halve meter. Ja, ik zie het goed, tot boezemhoogte. Dat is écht lang geleden.

Ik zou kunnen denken: ‘Hé, een compliment! Blijkbaar zijn m’n boops nog boeiend!” Maar dat heb ik nooit zo gevoeld, en nu dus ook niet…

Onderweg naar ons eindpunt in Santa Fe, komen we langs het stadje Nederland. 

Kamer van Koophandel annex Visitor Centre in Nederland

Het giet, maar we snellen wel natuurlijk even binnen bij het Visitor Centre en het Windmill Museum: must see al dat Delfs’ Blauw, de gele klompen, de Zaanse klokken, de tulpen, de afbeeldingen van Zeeuwse en Spakenburgse mannen en vrouwen in klederdracht, én de foto van de huidige Koninklijke Familie met het eerste couplet van het Wilhelmus eronder.  Hmmm, voeding voor vooroordelen...

Schoolbus van Nederland

Schuin onder Houston in Santa Fe ligt Haak Winery. Bijzonder plekkie met een gezellig overdekt terras waar we helaas niet gaan zitten, want er zijn meer zware buien met onweer op komst. De bijbehorende harde wind is duidelijk ook weer terug. Doet me denken aan de vele waarschuwingen langs de weg vandaag: ‘Roads may be flooded. Turn around. Don’t down.’

Haak Winery vlak voor de volgende hoosbui

Nét op tijd stappen we de camper binnen. Een lekker gekoeld flesje Blanc du Bois uit 2013 met een ‘touch of oak’, onder de arm. In no time staat de hele parkeerplaats blank en dat is nog steeds zo als we de volgende dag richting Galveston rijden.