Fate Bell Shelter, een cactustuin, dichte loketten en toch plekkie voor de nacht

Het beeld dat uitkijkt over de canyon waar we zo in afdalen is subliem: een shamaan houdt in zijn rechterhand een pijl en links heeft hij een zonnevanger met een vogel. De maker is Bill Worrell en het beeld heet ‘Maker of Peace’. Ik kijk gebiologeerd naar deze vredestichter. Wat zou ik daar ontzettend graag een levensgrote replica in m’n slaapkamer willen hebben!

Maker of Peace van Bill Worrell

Die vrolijke en inspirerende gedachte moet ik echter heel snel verdringen, want de afdaling en het geklauter in de canyon zelf vraagt al m’n aandacht. Ik haalde vanochtend m’n ouwe getrouwen Leki tevoorschijn, maar die blijkt kaduuk: het onderste deel laat zich niet meer vastdraaien. Gelukkig is daar Clemens’ hand om me over lastige stukken heen te helpen.

Uitzicht bij Fate Bell Shelter

Eenmaal in de Fate Bell Shelter blijkt hoe sterk de rotstekeningen door weer en wind worden aangetast. We zien slechts vage afbeeldingen van wat de eerste ontdekkers op foto’s hebben vastgelegd. Helaas heeft de ranger-on-duty er ook weinig aan toe te voegen: “We wil never know the stories they wanted to tell us.” Dat lijkt me logisch, en toch had ik verwacht meer over het archeologische onderzoek te horen, maar misschien is dat concurrentiegevoelig? Beneden is een team van een Shumla Researchteam bezig met een documentaire. Die organisatie meent dat de ‘murals’ verwijzen naar het culture ‘belief system’ van de vroegere Indiaanse bewoners langs de Pecos Rivier en heeft daar veel info over las ik in hun folder. Maar op de video gister vertelde de ranger toch ook veel meer? “Tsja…” zegt Clemens in reactie op mijn teleurstelling.

Sjamanen in conclaaf

 Een heel ander, grappig verhaal horen we een stuk verderop langs de US90, in het ‘Judge Roy Bean Museum’ in Langtry. Rechter Roy Bean is de verpersoonlijking van een legende getiteld ‘Law West of the Pecos’. Bean was niet alleen rechter. Hij had ook een kroeg waar spoorwegarbeiders konden verpozen en hield er bijzondere manieren van recht spreken op na. Als er een verdachte binnen werd gebracht, stelde hij een jury samen uit de aanwezige klanten en als je schuldig werd bevonden, liep je een grote kans dat de straf gelijk stond aan een rondje, of twee, voor de hele zaak. Goed voor Bean’s omzet; een schuldige ophangen is dat niet…

Het schijnt dat Bean z’n hele leven verliefd is geweest op actrice Lillie Langtry die hij ooit heeft zien optreden in San Antonio. Hij timmerde zelfs een huis voor haar dat hij ‘Theater’ noemde in de hoop dat ze ooit ‘ja’ zou zeggen op een van zijn vele uitnodigingsbrieven.
Er is een foto van Lillie op het balkon van een trein die in Langtry aankomt. Roy Bean is dan al overleden…

 
Naast het museum ligt een grote cactustuin. Daar kom ik erachter dat de Indianen voor alle planten in de woestijn, en dat zijn er toch heel veel, zowel bouwkundige als medicinale toepassingen kennen. Mooie windmolen ook. Die werden hier als bouwpakket aangeleverd in de tijd van rechter Roy Bean…

Global lead tree heet erg lekker te zijn

Ik dwaal zo lang door die cactustuin dat we te laat in Big Bend National Park aankomen. Het kantoor waar je een ‘permit’ haalt om door het park te rijden sluit om vier uur, maar we gokken op het Park Headquarters. Dat sluit om zes uur. Volgens ‘Xander’ van de TomTom arriveren we daar om 17.23 uur; moet lukken…

Voor het raam van Park Headquarters hangt een A4tje: kantoor gesloten om vijf uur, alle campgrounds vol, wellicht kunt u terecht in Terlingua of in Stillwell. Sh…
We kijken op de kaart ‘T’ en ‘S’ zijn allebei ongeveer even ver rijden en allebei goed voor $$$, duur dus. Bij ‘T’ in de buurt heb je wel drie alternatieven. Ik toets de eerste ‘T’ in…

Met nog 2,5 mijl te gaan naar die eerste ‘T’ zien we een bord langs de weg: RV $ 25 Free Wifi. Ziet er niet uit, maar wat geeft dat. ’t Is al laat genoeg en een superdure camping hoeft niet per sé.

Prima voor een nachtje...

Lang verhaal kort: Mike heet ons huggend welkom; Clemens onderhandelt, want we hebben geen water en elektra nodig; voor een tientje kunnen we een plek uitzoeken op het enorme lege terrein links van z’n woonhuis annex office met een vrolijke afbeelding van een zon en een maan. 

Alles bij elkaar: prima, we stáán gelukkig weer.