We stappen
het Institute of Texan Cultures binnen. “Happy to have you here! I’m Fran
Schroder and I’m your docent today at UTSA Institute of Texan Cultures. Where
yoú from!” Altijd grappig dat de zin waar wij vandaan komen nooit eindigt met
een vraagteken, maar met een uitroepteken. Zodat je, als je dat lukt, heel
trots kunt zeggen: “The Netherlands! Amsterdam!” “Ah, so you might think we’re
all riding horses, as we think you all walk on wooden shoes!” Dit is Lachen!
Voedselvoorraad voor onderweg met o de achtergrond een paar van de 'brends' voor het merken van je kudde. |
Het
Institute of Texan Culture is onderdeel van de ‘University of Texas at San
Antonio’. Ik hoop daarom op een uitgebreide traktatie van wetenschappelijke
kennis en inzichten, want ik wil af van het stereotype cowboybeeld dat na tien
dagen zwerven door Texas helaas nog steeds regelmatig voor m’n ogen dwarrelt.
Dit
instituut heeft echter een onderwijskundige doelstelling. De primaire
doelgroepen zijn studenten en leraren. Ze maken veel lesmateriaal en verzorgen
ook complete curricula waarin studenten
worden uitgenodigd ‘to think creatively and analytically about people,
cultures and society’. Deze zin in de folder vind ik echt bijzonder stimulerend:
‘The museum teaches them to recognize the significance of events occurring around them
and to appreciate the events and circumstances that impacted their families and
shaped the communities where they live.’
Ik heb een
Engelstalige folder gepakt. De tentoonstellingen hier zijn, net als alle info
op borden en panelen, tweetalig…
Het instituut
besteedt, logisch, veel aandacht voor ‘Los Tejanos’, het gemengde volk van
Spanjaarden en Mexicanen die hier in het zuiden van Texas woonden en werkten
toen Texas nog geen deel uitmaakte van de US. Verder loop je langs panelen over
alle immigranten die ooit voet aan de grond hebben gezet in Texas en van wie de
nazaten hier nog steeds leven. De informatie over al die culturele
achtergronden is op zich natuurlijk niet nieuw, maar wel de omvang: de huidige
Texanen stammen af van Engelsen, Schotten, Ieren, Denen, Noren, Zweden, African
Americans, Joden, Tsjechen, Duitsers, Wendish (een kerkelijke sekte uit het
oude Pruisen), Italianen, Zwitsers Japanners, Chinezen, Polen, Belgen,
Nederlanders, Grieken, Fransen, Libanezen én de Tejanos niet te vergeten.
Voor de ingang... |
Interessant
is ook de tentoonstelling over ‘American Indian’. Ik leer voor het eerst iets
over verschillen tussen Indiaanse stammen. Zo begrijp ik dat de West-Europese
cowboys die na de Amerikaanse burgeroorlog kuddes naar de enige spoorlijn in
het noorden van het Texas dreven om ze uiteindelijk in Louisina, Alabama en
alle andere Confederale Staten van het zuiden te kunnen verkopen, de kunst
hebben afgekeken van de Apaches. Dat waren ook ‘warriors’ en ze leefden in
‘tipis’, die je makkelijk verplaatst. Caddos en andere stammen leefden van
landbouw, hadden veel kennis van natuurgeneeskunde en woonden in grote steden
in het oosten van Texas met plaza’s als het centrum. Ik lees dat sommige
missionarissen veel belangstelling hadden voor de helende werking van kruiden
en planten. Slim! In het verre westen van Texas woonden de Jornado Mogollon.
Zij waren boeren in wat nu woestijngebied en qua cultuur verwant aan de Anasazi
in Arizona. En dan zijn er nog de Tiguas, ook bekend vanwege hun ‘herbal
medicine’.
Uiteindelijk
zijn alle American Indians, ook de stammen die in Texas leefden, naar het
westen gedeporteerd…
Er zijn ook
nog een paar leuke panelen over het gebruik van tabak. Alle Indianen rookten of
pruimden. En shamanen konden met tabaksrook mensen ‘healen’. Interessant!
Maar ik voel
ondertussen de druk van de klok en bedwing m’n nieuwsgierigheid…
Eind van de
middag hebben we namelijk een afspraak bij Autoglass To Go. Het is tijd voor een nieuwe voorruit…
...die grootste... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten