De eerste
auto’s rijden al om half vier over de 16 West langs onze slaapplaats in Green
Cove Springs. Zelfs met oordoppen in lukt het me niet om nog lekker door te
slapen. Dat wreekt zich natuurlijk, zeker in combinatie met de hoge
temperaturen. Ook vandaag weer 29˚C. Erg alert
wil ik maar niet worden…
Een groot
deel van de route naar het zuiden voert over de 19, de Scenic Route door Ocala
National Forest met afbeeldingen van een zwarte beer op ruitvormige gele
borden. Help, wat doe je als er plotseling een black bear oversteekt?! Rare angstige
gedachte natuurlijk, want in NL rij je ook gewoon door na borden met
overstekende koeien en overvliegende herten…Geen beer gezien uiteraard.
 |
Geen beren, wel bouwvallen... |
De rit van
75 miles door het park boeit vooral door de bossen langs de weg. Deels
naaldwouden, deels loofbossen, deels een mix en overal ook veel wastoria-achtige
palmstruiken waar je gewend bent om varens als lage begroeiing te zien. Ook
bijzonder: pick-ups met knipperlichten aan waar net een groep mannen is
uitgestapt om met grote plastic zakken de brede bermen af te struinen op afval.
We zagen dat al vaker de afgelopen dagen en nu ook weer. De mannen -en een
enkele vrouw- zijn vrijwilligers. Ze werken bij het bedrijf dat dát deel van de
highway heeft geadopteerd. De naam van het bedrijf staat ook steevast op een
apart paneel onder het bord met de wegaanduiding. Maar er zijn ook veel stukken
snelweg niet geadopteerd. Daar liggen de bermen gelijk vol met lege bekers,
plastic zakken en andere troep…
De
eindbestemming vandaag is een RV-park met de naam Sumter Oaks in Bushnell zo’n
75 miles ten noordoosten van Orlando. RV = recreational vehicle (campers en
caravans) en de Amerikaanse camperclub heet Escapee. Sumter Oaks heeft een paar
‘dry campgrounds’, plekken zonder aansluiting voor water en riolering. Die zijn
natuurlijk aanzienlijk voordeliger.
We hebben
niet gebeld. Gokkie. “Well…won’t be easy…”, de dame van de receptie is niet
optimistisch maar na ruggenspraak met de baas mogen we, op deze laatste dag van
2015 aanschuiven naast een kleine caravan.
En vanavond
zijn we van harte welkom in het activiteitencentrum. Vanaf half zeven. “Just take
a glass and some fingerfood.” Dan krijgen we nog een toelichting op het
activiteitenprogramma voor de komende week, compleet met bingo. Hmmm. Daarna
komt onze registratiedame achter haar balie vandaan en vraagt: “Can I give you
a Escapeehug?” Tuurlijk en dank je wel!
Naast de
kleine caravan staat een pick-up met een afzetunit. Joyce en Lairy heten de
bewoners en hij is gelijk heel behulpzaam. Het afvoersysteem voor ‘grijs’ water
(van de keuken en de douche) zoals we dat in Europa gewend zijn werkt hier
niet. Dus niet achteruit manoeuvreren op een geasfalteerd stukje grond tot de
afvoerkraan precies boven de put hangt en een aparte bak om je toilet te
leggen. Zo’n voorziening was er wel, vlak naast ons stekkie, maar die is
compleet overgroeid met plakonkruid. Blijft aan je schoenen plakken als je er
door loopt… Maar wat nu? De tank met ‘grijs’ water is meer dan vol zag ik in de
douche en het toilet ook. Stiekem gebruik maken van een legen plek mét
aansluiting is de enige optie. Maar daar heb je een dikke slang voor nodig…
Clemens
zoekt een ‘stiekeme’ plek en ik wandel naar Lairy. Hij heeft een fantastische
opvouwbare slang die je uit kunt trekken en die in de gewenste lengte blijft
staan. Pas als je klaar bent klik je ‘m weer in.. Werkt super.
Na het looswerk raken we verder in gesprek. Ze hebben ook Mercedescamper. Die staat in Aalsmeer voor reizen door Europa. “Aalsmeer? Dat is ook onze stalling!” “Yeh, in those former greeneries.” Kleine wereld weer…
Wij willen ons
nu eerst verder installeren. Dat
snapt-ie.
Z’n afscheidsgroet voor vandaag besluit hij met: “Forget about politics
and you’ll love this country!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten