Heden niet jarig

Ter gelegenheid van Querido’s honderdste verjaardag schreef Toon Tellegen een boekje met ‘verjaarsverhalen’. Medio november is het in boekhandels gratis uitgedeeld en ik ben zo gelukkig geweest er eentje te mogen ontvangen. ‘Heden niet jarig’ is niet alleen de titel van dit aandoenlijke kleinood, de tekst staat ook op een bord dat de kraai al jaren in zijn tuin heeft staan. Kraai houdt niet van verjaardagen en laat zich ook niet vermurwen als eekhoorn met een cadeautje langs komt. Eekhoorn had het stoffige bord gemist…

“Heden niet jarig lieve schat.” zijn mijn eerste woorden vandaag voor mijn lief. Ik krijg een zoen en een grote grijns. Clemens weet dit jaar voor het eerst wél een cadeau, maar daar heb ik helaas geen invloed op. Rond een uur of elf weten we of we de camper vandaag nog op kunnen halen. Of dat we nog twee dagen in Baltimore vastzitten. Dan mailt Katrina, de dame van Pride International die het inklaren regelt: “…you can pick op the RV on monday.” Sh..

Er zit niks anders op dan weer de Lightline te pakken en op ons gemak een ander stuk van Baltimore te verkennen.
Als we instappen woedt er in het compartiment naast ons een heftige discussie met heel veel geschreeuw. Gaan de jongens ook op de vuist? Zou zo maar kunnen… Na een stuk of drie stops neemt een vrouwelijke medepassagier in overleg met de eveneens vrouwelijke conducteur polshoogte. “Talking about police violence and capitalism.” meldt ze schouderophalend bij terugkomst. Oké, en begrijpelijk gezien de mistrial van deze week…

We gaan naar de campus van de Johns Hopkins Homewood University. Beetje sfeer proeven van deze beroemde academische instelling waar elke docent al sinds de start in 1876 zowel onderwijs geeft als onderzoek doet. Goed uitgangspunt.
Wandelend over een koude uitgestorven Hopkinscampus belanden we bij de ‘School of Nursing’, waar het opeens heel druk is. We vallen midden in de aanloop naar een feestelijke afstudeerceremonie! 

School of nursing

De kersverse masters zien er prachtig uit: lange zwarte robes, goudkleurige en paarse sjerpen en die mooie vierkante caps met een goudkleurig kwastje op hun hoofd. Samen betekenis geven aan zo’n belangrijk moment, daar zijn Amerikanen goed in. Erg weinig jonge African Americans trouwens; nog geen tien procent. We zien daarentegen wel minstens zoveel moeders met kids. Clemens maakt enthousiast foto’s. Ik ben in dit soort situaties niet brutaal genoeg…

Via het Visitors Centre, tsja beetje omgekeerde volgorde…, lopen we door naar Getrude’s, het beroemde restaurant van het Baltimore Museum of Art (BMA), voor Clemens’ verjaarslunch. We moeten even wachten: “They’ll reset the table for you.” Niet erg, dan kunnen we ondertussen even mijmeren over ons uitgebreide bezoek gister aan ‘de grootste collectie Matisse van de hele wereld’.  Die dankt het BMA aan twee vrouwen, de zussen Claribel en Etta Cone, de een geboren in 1864, de ander in 1870. Het Wiki-verhaal over deze twee is smullen: Claribel promoveert als patholoog, zeer ongebruikelijk in die tijd, de ander heet nogal behoudend, zorgt voor het huishouden en speelt piano. Ze raken bevriend met Gertrude Stein (1874) en haar broer Leo als die twee bij een tante in Baltimore gaan wonen na het overlijden van hun ouders. Claribel en Etta komen vaak naar Parijs als Gertrude zich daar heeft gevestigd. Ik kan me goed voorstellen dat Claribel en Gertrude het prima met elkaar kunnen vinden: twee zelfstandige types die zich niets gelegen laten liggen aan wat vrouwen in hun tijd ‘horen’ te doen. Claribel en Etta Cone zijn verwoede verzamelaars en vallen al vroeg voor het werk van Matisse, zowel zijn schilderijen als zijn sculpturen. Ze laten het BMA meer dan 3000 werken na… https://en.wikipedia.org/wiki/Cone_sisters.

Ik dacht steeds dat Gertrude’s verwees naar Gertrude Stein, maar dat is niet zo. John Shields, eigenaar en chef-kok, heeft als kind koken geleerd van zijn oma. De naam van zijn restaurant is een eerbetoon aan haar: Gertrude Cleary…

De tafel is klaar en we buigen ons over de kaart. Clemens kiest een ‘Marinated & grilled portobella mushroom topped with jumbo lump Crab Imperial’ en ik ga voor ‘Spicy, miniature East-meets-West crab cakes made with ginger, garlic and serrano chiles, topped with three-mustard sauce!’. Dat klinkt goed toch? 

En met respectievelijk een heerlijke Californische Cabernet  en een Italiaanse Pinot Grigio proosten we op ‘Heden niet jarig!’

De zonnige wandeling terug naar onze Light Rail voert langs bijzondere huizen in Charles North en confronteert ons met een bijzondere vraag: "Ready for Christmas?" 

Pink Ladies

Clemens zegt spontaan "No" en ik "Yes". De loodgieter die de vraag stelt schiet in een hartelijke lach...