Kerstavond tussen de krekels

Het eerste geluid vandaag klinkt als ‘tsjik’ …of nee, het is toch meer ‘tsjok’… Een golfer op de Country Club in Jacksonville heeft net afgeslagen. Hè? Gisteravond in het donker niet gezien dat we op nog geen tien meter van hole 1 zijn gaan staan. Ik wilde alleen graag onder die grote boom slapen…

Wakker worden naast hole 1

Clemens zegt Rick, de manager, nog even gedag voor hij zijn rondje begint en daarna vertrekken wij ook. Het idee is om niet teveel kilometers te maken, een beetje te sightseeën in de historische kern van Wilmington (North Carolina) en daarna door te rijden naar River Oaks, een hele bekende golfbaan in South Carolina. Omdat ik met Kerst liever op een Statepark campground sta, kijken we eerst bij Myrtle Beach. Oké, het is daar een vreselijk toeristisch gebied, maar misschien…? Niks misschien, je hebt er net zoveel ruimte als op een gewone parkeerplaats voor een winkelcentrum. Doorrijden dus naar River Oaks.

 
Daar aangekomen wacht een tweede teleurstelling: het clubhuis is gesloten en je gaat hier natuurlijk niet zonder toestemming overnachten. Schuin achter het gebouw ontwaren we een man. Hij staat te putten. Heeft hij een idee of we hier kunnen blijven? Nee, hij is ‘only’ de coach van de junioren…maar waar komen wij vandaan? Uit Holland en we wonen in Amsterdam. “O nice! I’m from New York and it is good to talk to people that are not from the Bible Belt.” Ze zijn hier namelijk heel streng en nemen Kerstavond ook erg serieus. Vandaar dat ze zo vroeg dichtgaan. Hij wenst ons toe dat we nog onderdak vinden in Bethlehem en voegt er met een grijns aan toe: “Sorry for the joke.” 

Hmm, Bible Belt, dat belooft weinig goeds. En inderdaad, de oprit naar de tweede golfbaan waar we langsrijden, is hermetisch gesloten. Bellen met nummer drie biedt ook geen soelaas: ze nemen niet op…Wat nu? Clemens heeft nog één alternatief: een wijnboer ergens in deze regio. We bellen, en …hoera we mogen komen! Het is wel weer bijna 40 miles terug naar het noorden…

Vlak voor het echt donker is rijden we het terrein van de Grapesisters op. Hoge pijnbomen, ruime camperplaatsen, heerlijk rustig én, zo blijkt, gratis Wifi. De Wifi is goed voor het eerste Kerstcadeau. Cindy en Kent, de mensen waar we eergister hebben overnacht, schrijven over ons: ‘Wonderful visitors. We hope everyone welcomes this wonderful couple on their boondocking location. They are truly pleasant. We are looking forward to their return visit.’ Leuk om te lezen.

Het tweede cadeau? Buiten tsjirpt een enthousiast krekelkoor.

Merry Christmas