Wat is een motel en waarom moet je er een keer hebben geslapen?

Buiten is het 37˚C, in de camper nog drie graden warmer en vanwege de hoge vochtigheid voelt het als 40+. Vannacht koelt het niet af...

Na een stuk of vijf van die warme, supervochtige nachten hebben we dus reden genoeg om iets ‘Amerikaans’ te doen dat we nog niet eerder hebben gedaan: logeren in een motel!

Ik ben vast niet de enige die daar een naar, triest en bouwvallig beeld bij heeft. Komt vast door films waarin dit soort overnachtingsplaatsen vaak als locatie dienen voor geheime amoureuze ontmoetingen of alcoholische verdrink-je-verdriet-nachten. Ook aan de motels uit ‘Reizen zonder John’ van Geert Mak bewaar ik geen andere herinneringen. Maar de plek waar wij nu zitten, de EconoLodge in Frederick (Maryland) ziet er gewoon goed uit: twee lange rijen motelkamers, waar je je auto/camper lekker voor de deur zet en je spulletjes voor een nacht zó naar binnen schuift.

Binnen is het heerlijk koel (22˚C J) en als ik, gezeten in de riante bureaustoel met m’n benen op bed naar buiten kijk, zie ik aan de overkant een perkje met rode kegelvormige planten, Cherokeerood geverfde deuren en grappig vormgegeven aircoroosters in dezelfde kleur. De buitenmuren van alle kamers zijn crèmekleurig. Binnen kom je dezelfde kleuren tegen en veel kersenhoutkleurig fineer op het bergmeubel met het tv-scherm, de kaptafel, het bureau en het nachtkastje. Hier heeft iemand over nagedacht, alleen de fauteuil bij het raam en de vloerbedekking zijn van een slecht passend gemêleerd blauw…

EconoLodge Frederick: dit zien we vanuit 129

De snelle Wifi nodigt uit om de kranten van vrijdag en zaterdag te downloaden. Ik begin met de NRC van gister, vrijdag 9 september, en blijf gelijk op pagina 2 hangen vanwege een bericht over Wells Fargo, de Amerikaanse bank die ons zo goed heeft geholpen toen we een Amerikaanse rekening nodig hadden om onze visa te verlengen. De rekening is inmiddels al opgeheven, want over een week zijn we alweer thuis, maar omdat je prettig zaken met ze hebt gedaan blijft je blik hangen bij zo’n krantenkop.

Wat is er gebeurd? Wells Fargo heeft 5300 van de 268.000 medewerkers ontslagen omdat ze meer dan 2 miljoen bank- en creditcardrekeningen hebben geopend voor klanten die van niks wisten. En de bank betaald een flinke boete: € 165 miljoen. Wat bezielde die medewerkers om zo frauduleus te opereren? ‘Wells’, dat laat zich raden, de verkoopdoelstellingen en de bonussen. Niet echt verbazingwekkend als je de ontwikkelingen in de financiële sector een beetje volgt, maar toch: waarom hanteren managers altijd weer dit soort perverse prikkels? Of moet ik het anders zien? Dat slechts een kleine twee procent van alle medewerkers flink frauduleus is geweest? Rotte appels heb je overal toch?

Voor ik de rest van de krant doorblader wil ik eigenlijk meer weten over het verschil tussen motels en hotels. Dat intrigeert me. Wiki heeft er een uitgebreid artikel over: ‘motel’ komt van ‘motor hotel’ en staat voor ‘drive-up-to-room motor court architecture’. https://en.wikipedia.org/wiki/Motel

Het concept is bedacht door twee broers: Arthur and Alfred Heineman. Ze wilden een hele motelketen langs de hele US 1 (101) van Californië tot het eind in Washington gaan bouwen; zo om de 150 tot 200 mijl. Gewoon de afstand die je begin vorige eeuw op een dag wel kon overbruggen. Veel meer ook niet gezien de kwaliteit van de wegen.

Claes Oldenburg, Apple Core (1990)
Gezien in de beeldentuin van Kentuck Knob

Het eerste Milestone Motor Hotel, helemaal in missiestijl opgetrokken, stond in San Luis Obispo opende in 1925. Ik begrijp uit het verhaal op wiki dat de oorspronkelijke keten is er niet  gekomen als gevolg van de economische depressie eind twintiger jaren (https://en.wikipedia.org/wiki/Motel_Inn).

Hoe dan ook, mijn beeld dat motels per definitie de afgekloven appels in de logeermarkt zijn, blijkt niet te kloppen. Dat is een mooie ontdekking!