“…en dit is de laatste … !”

“Hoeveel vuurtjes hebben we gestookt, wat denk jij?” “…stuk of vijf? Niet veel meer denk ik”? We staan bij de self service schuur van Ohiopyle State Park en kopen hout voor het allerlaatste kampvuur op de laatste camgroundavond van deze reis. In de schuur liggen ook oude kranten, dus het is een fluitje van een cent om snel een mooi vuur te maken.

Hout halen en betalen via een confidence box 

Maar dan…zit je net een beetje naar de vlammen te staren, en te hopen dat de wind nog wat aanwakkert zodat het iets frisser wordt, blijkt het niet alleen de wind te zijn die we horen, maar ook hele dikke vette regendruppels! En nog voor je de zin: “Hé, het régent!” af kunt maken zijn we al kletsnat.

Laatste kampvuur...

Een kwartier later is de zware tropische bui verdwenen en kunnen we in elk geval de ramen weer open zetten. Nog een kwartiertje later doen we een hele wonderlijke ontdekking: “Hè, het vuur laait weer op!” “Nee joh, dat kan niet.” “Jawel, kijk maar!” Inderdaad, het vuur is sterker dan de regenbui. En zo genieten we nog een dik uur van kampvuur deel twee…

Dat laatste kampvuur was vrijdagvond 10 september. Daarvoor hebben we ook al veel ‘voor het laatst’ gedaan: de gastank vullen, Wifi-en in een Public Library en de was doen bijvoorbeeld.

Bijna klaar met de laatste was...

Als we woensdagochtend de 14^de naar de haven rijden om de compleet gepoetste camper weer in te klaren en dik anderhalf uur later met lijn 26 naar Downtown Baltimore rijden, kijken we elkaar aan: “Dat was het dan…” “Ja, tijd voor een laatste bezoek aan Starbucks.” “Goed idee, en dan ergens lekker eten!”

Wachten op de bus in de haven van Baltimore,
toevallig voor het distributiecentrum van Amazon.

De laatste Dopio Espresso

Lunchen bij Liquid Earth in Baltimore
met een fraai opgemaakte spinazietaco en idem groentesalade

Op weg terug naar de sneltram richting hotel komen we weer langs de Verizonwinkel. Daar waren we voor de lunch al langs gegaan om ons Amerikaanse telefoonnummer en de Mifi met ingang van morgen af te sluiten. 

'Ons' Verizonfiliaal in Fleetstreet Baltimore

“Komen jullie nog terug?” vraagt Mona. “Ja, dat is wel het idee…Over een jaar of twee.” “Oké… Even kijken…Ja, alsjeblieft, met deze bon kun je straks je account weer gemakkelijk openen. 

Safe travels home!”