Vlakbij mijn
favoriete Fallingwater, staat nog een huis van Frank Lloyd Wright: Kentuck
Knob. “Kijken of we daar nog kaartjes voor kunnen krijgen?!” Dat lukt en zo
gaan we de dag na ons bezoek aan Fallingwater al weer met een gids door een
FLW-huis.
Grappig: allerlei duiventillen naast de parkeerplaats van Kentuck KnobDuibentllen |
De
opdrachtgevers, I.N. en Bernadine Hagan, zijn net als de eigenaren van
Fallingwater, ondernemers in Pittsburg. Was Kaufmann president van een
‘department store’, een soort Bijenkorf, Hagan is de oprichter van Hagan Ice
Cream, een beroemd ijsmerk in de USA.
Begin
vijftiger jaren kopen de Hagans een flink stuk grond in de bossen van Laurel
Highlands. Als ze
Fallingwater zien, zijn ze gelijk verliefd en besluiten onmiddellijk Frank
Lloyd Wright te vragen een huis voor hen te ontwerpen. Dat doet hij: Kentuck
Knob groeit als het ware uit de top van een heuvelrug. De basis van het ontwerp
is een hexagoon.
Kentucky Knob groeit uit de top van de heuvelBijschrift toevoegen |
Behalve in de keuken en de badkamers, waar sommige zaken
waterpas moeten zijn, vind je nergens een hoek van negentig graden. “En Kentuck Knob is
desondanks het enige huis waar het nergens lekt.” vertelt Christa, onze gids,
niet zonder trots.
Als het sneeuwt dwarrelt er een witte hexagoon op je balkon |
We weten
inmiddels dat FLW een fervent voorstander was van kleine eettafels en smalle
gangen. Wat die laatste, de smalle gangen, betreft zien we hier het toppunt:
mijn lief kan er net doorlopen zonder z’n schouders open te halen aan de
prachtige zandstenen muren. Het schijnt dat Frank Lloyd Wright iedere keer het
volgende antwoord heeft gegeven als iemand zijn of haar verbazing uitsprak over
die gangen van vijftig centimeter breed waar dikke mensen dus echt niet door
heen kunnen: “Dan moeten ze maar afvallen.” En, zegt mijn lief: “Blijkbaar viel
de man ook niet op bodybuilders. Die kunnen hier ook alleen maar schrijlings
door.”
Terras met toegang tot de beeldentuin |
Nieuw
voor mij zijn de kastplanken in dit huis: die kun je niet alleen uitschuiven,
of eigenlijk naar je toe trekken om makkelijker iets te pakken, nee, de planken
bestaan eigenlijk voor een groot deel uit gevlochten riet, wat erg lijkt op
mijn vroegere Thonet eetkamerstoelen (233) met hun rieten zittingen. Wat slim als extra ventilatie! Jammergenoeg mag ik die ook niet op de foto zetten...
George Rickey: Three Right Angles (1994) Beeldentuin Kentuk Knob |
Andy Goldsworthy, Bloodstone Cairn Verzameld tussen 199 en 200 |
Ook hier een deel van de Berlijnse Muur (1961 - 1989) Staat er sinds 1990 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten